افزایش درصد جوانهزنی و شاخصهای رشدی با استفاده از روشهایی مانند بیوپرایمینگ دارای اهمیت میباشد. مطالعهی حاضر به منظور بررسی تاثیر بیوپرایمینگ با تعدادی از گونه های منتخب قارچ تریکودرمای بومی ایران بر عملکرد، جوانهزنی و صفات رویشی و مورفولوژیکی گیاهچههای حاصل از بذور گیاه لوبیا رقم تلاش انجام شد. همچنین تاثیر القای جهش با پرتوی گاما برژنوم قارچ تریکودرما و افزایش احتمالی کارایی بیوپرایمینگ با موتانتهای تریکودرما نیز مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش با سه تیمار: کنترل (عدم تلقیح)، تلقیح با بیوفرمولاسیون تهیه شده از گونههای تریکودرمای والد و تلقیح با جدایههای موتانت تریکودرما، در پژوهشکده کشاورزی هستهای در قالب طرح کاملا تصادفی، با چهار تکرار انجام شد. ارزیابی صفات (درصد جوانه زنی، طول گیاهچه و ساقه و ریشه، وزن تر و خشک آنها و شاخص ویگور) با روش استاندارد ISTA و عملکرد بوته در گلخانه بررسی شدند. نتایج نشان داد، بیوپرایمینگ بذر لوبیا با بیوفرمولاسیون حاصل از گونههای قارچ تریکودرما (پرتوندیده و موتانت)، عملکرد گیاه را به طور چشمگیری نسبت به شاهد افزایش داد. درصد جوانهزنی بذور نیز با تیمارهای قارچی بسیار بالاتر از شاهد بود. صفت مهم وزن خشک نیز نسبت به شاهد افزایش یافته و همچنین اختلاف معنیداری با شاهد داشت. طول گیاهچههای بذور بیوپرایم شده با تریکودرما کوتاهتر از شاهد بودند. اغلب شاخصها در سطح احتمال یک درصد به طور معنیداری بالاتر از شاهد بودند. نتایج مطالعه نشان میدهد، در گیاه لوبیا، استفاده از بیوپرایمینگ بذر با قارچ تریکودرما، باعث بهبود اغلب مؤلفههای رشدی گیاه به ویژه در مراحل استقرار و رشد اولیه آن دارد. پرونده مقاله

پژوهش حاضر با هدف مطالعه گیاه گوجه فرنگی در شرایط القای مقاومت به رایزوکتونیا سولانی با استفاده از عوامل بیوکنترل باکتریایی جهش یافته با پرتو گاما صورت گرفت. در این تحقیق ازسه گونه باکتری باسیلوس شاملB1 B600 B419استفاده شد. جهش تصادفی با استفاده از اشعه گاما انجام گرفت.نتایج نشان داد بالاترین فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز در گیاه آلوده به عامل بیمارگر مشاهده گردید. این افزایش فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز ناشی از پاسخ گیاه به عامل بیمارگر می باشد که منجر به افزایش فعالیت این آنزیم گردید است که نشان دهنده افزایش اکسیداسیون در گیاه است. کلیه تیمارها به استثنای تیمار B1+P‌ سطوح فعالیت آنزیم پراکسیداز پایین تری را نسبت به گیاه آلوده به بیمارگر نشان دادند.کلیه تیمارهای بیوکنترل باکتریایی نسبت به نمونه شاهد افزایش قابل توجهی در میزان کلروفیل a نشان دادند. در گیاهان تیمارشده با عامل بیوکنترل، بالاترین میزان کلروفیل b در تیمارهای B1+P وB600+P محاسبه شد. بالاترین درصد وقوع بیماری در گیاه آلوده به عامل بیمارگر و کمترین درصد وقوع در تیمار B419 + P مشاهده گردید. هم چنین تیمار با عامل بیوکنترل موتانت باعث افزایش عملکرد در گوجه فرنگی شده و حتی درتیمار با بیمارگر و جدایه موتانت B419 بالاترین میزان عملکرد ثبت شد. پرونده مقاله