استفاده از تشک حرارتى بعنوان یک واسطهء فیزیکى جهت بالانگهداشتن دماى بدن دربسیاری از منابع توصیه شده است.ه استفاده از این روش على رغمتاثیرات مثبت داراى معایب و محدودیت هایى نیز مى باشد. لزوم کنترل مداوم دماى بدن حین بیهوشى، احتمال ایجاد هایپرترمى و افزایش خونرسانىمحیطى و در نتیجه کاهش خونرسانى به اندام هاى حیاتى و همچنین افزایش خونریزى از موضع جراحى و پوست و محدودیت دراستریلازیسیون تشکاز جمله محدودیت ها و معایبى است که مى توان به آن اشاره کرد. با توجه به این که تزریق داروى دگزامتازون منجر به افزایش دماى بدن مى شود در اینمطالعه اثر پیشگیرى کننده استفاده از تشک حرارتى و تزریق دگزامتازون بر هایپوترمی ناشی از بیهوشی با ترکیب کتامین و استیل پرومازین مورد ارزیابىمقایسه اى قرار گرفته اند. بدین منظور از 81سرهمستر نر از نژاد طلایى با میانگین وزنى 051–03و متوسط سن 6ماه که به صورت تصادفى در سهگروه مساوى قرار گرفتند، استفاده شد.پس از اندازه گیرى و ثبت دماى بدن در همه حیوانات قبل از القاى بیهوشى، در گروه اول)شاهد( بدون استفاده از تشک حرارتى و دگزامتازون بعد از القاىبیهوشى مجددا دما ثبت شد. در گروه دوم)تشک حرارتى( پس از القاى بیهوشى به مدت ده دقیقه از تشک حرارتى استفاده گردیده و سپس دماى بدنمجددا اندازه گیرى شد. در گروه سوم )گروه دگزامتازون( همزمان با تزریق داروى بیهوشى داروى دگزامتازون نیز تزریق شد و مجددا پس از 01دقیقهاز القاى بیهوشى، دماى بدن ثبت شد.مطالعه آمارى داده ها نشان داد على رغم اینکه در گروه سوم شدت هایپوترمى کاهش پیدا کرد ولى اختلاف معنادارى بین دماى بدن قبل و بعد از بیهوشىوجود دارد اما در گروه دوم بین دماى قبل و بعد از بیهوشى تفاوت معنادار مشاهده نشد. بنابر این استفاده از تشک حرارتى جهت جلوگیرى از هایپوترمى ناشى از بیهوشى با کتامین و آسه پرومازین نسبت به تزریق داروى دگزامتازون بهتر مى باشد. پرونده مقاله