مقدمه: مانند سایر موارد اورژانس، پذیرش بیماران ترومای چشم نیز باید با دید جامع نگر انجام شود. بررسی احتمال رخداد شوک، خونریزی داخلی و آسیب به سیستم اعصاب مرکزی همراه با ارزیابی وضعیت پرفیوژن اکسیژن و دهیدراتاسیون قطعا قبل از تجویز هر آرامبخشی باید مورد توجه واقع شود. داروهای بیهوشی بر عواملی مانند فشار کره چشم ، میزان ترشح اشک، تونیسیته عضلات اطراف کره چشم، قطر مردمک، وضعیت قرار گیری کره چشم و... موثر هستند. تروما: بسیاری از موارد اورژانس چشم دلایل تروماتیک دارند و عموما با علامت بالینی "چشم قرمز رنگ" مشاهده می شوند. تکنیک های تشخیصی مانند رنگ آمیزی قرنیه، اندازه گیری میزان ترشح اشک با نوار شرمر، اندازه گیری فشار کره چشم با تونومتر بصورت معمول باید در هر معاینه انجام شود .آسیب مستقیم فیزیکی توسط اشیا غیر برنده ( Blunt Trauma ) علی رغم اینکه ممکن است در ساعتهای اولیه پس از رخداد، علایم واضحی در چشم ایجاد نکنند اما توالی آسیب هایی که ترومای ناشی از اجسام غیر نوک تیز گاه از پارگی های ناشی از قرنیه توسط اجسام نوک تیز خطرناک ترند. درمانهای اورژانس زخم قرنیه و جسم خارجی در چشم: در زخمهایی که به دلیل سوختگی شیمیایی رخ می دهند، شستشوی با حجم زیاد از محلول سدیم کلراید 0.9% در ساعتهای ابتدایی رخداد زخم می تواند بشدت از میزان آسیب های وارد به سطح قرنیه بکاهد. در معاینه چشم با استفاده از رنگ آمیزی فلوروسئین باید خراش ( Erosion) قرنیه از زخم(Ulcer) تفکیک شود. زخمهایی سطحی تر را می توان با درمانهای موضعی و دبریدمان سطحی و یا حداکثر تارسورافی (Tarsorrhaphy) موقت کنترل نمود. تجویز موقت داروی بی حس کننده موضعی باید با احتیاط انجام شود و در دوره زمانی کوتاهی ادامه یابد. جابجا شدن عدسی (Lens Luxation): جابجا شدن (دررفتگی) عدسی که عمدتا بصورت اولیه در سگهای تریر دیده می شود چنانچه بدون درمان رها شود می تواند منجر به عوارضی مانند یوییت قدامی ، گلوکوم ثانویه و یا جداشدگی شبکیه گردد. عدسی که کاملا از جا دررفته، بهتر است هرچه زودتر از اتاقک قدامی چشم خارج شود. انجام این جراحی به دو روش امکان پذیر است در روش اول یک شکاف بزرگ 150 درجه ای در لیمبوس ایجاد شده و پس از بلند کردن قرنیه و شستشوی اتاقک قدامی لنز با استفاده از پروب کرایو یا لوپ مخصوص جراحی برداشته می شود و در روش دوم با شکاف کوچک حدودا سه میلیمیتری و با استفاده از فیکوامولسیفیکاسیون ابتدا محتویات لنز و سپس کپسول آن به بیرون کشیده می شوند. بیرون زدگی تروماتیک چشم (ProptosisیاEye Prolapse ): اولین و مهمترین اقدام برای محافظت از چشم در پروپتوزیس شستشوی سطح قرنیه با مقادیر فراوان سرم ایزوتونیک نمکی است که از لحظه پذیرش بیمار تا مراحل پایانی جراحی باید تدوام داشته باشد. برای جاانداختن چشم، القای بیهوشی عمومی الزامی است و با توجه به اینکه این عارضه در نژاد های پوزه کوتاه بیشتر گزارش شده و متعاقب تروما رخ می دهد رعایت ملاحظات کلی بیهوشی نژادهای پوزه کوتاه و بیماران تروماتیک می تواند در پیشگیری از عوارض ناخواسته متعاقب بیهوشی موثر باشد. درمانهای اورژانس گلوکوم: درمانهای جراحی گلوکوم مانند کارگذاری شانت و گونیوامپلمنت (Gonioimplants) عموما بعد از ایجاد ثبات در فشار کره چشم بواسطه تجویز داروها قابل انجام است. در مواردی که بیمار به درمانهای دارویی پاسخ نمی دهد کراتوستومی موقت (Temporary keratostomy) می تواند یک راه حل جایگزین باشد پرونده مقاله

با توجه به اثر پاراسمپاتولیتیک آتروپین و تداخلات آن با داروها و روشهای مختلف جراحی، اطلاعات ثبت شده مربوط به پالس اکسی متری و کاپنوگرافی بیهوشی سگ هایی که تحت عمل اواریوهیسترکتومی انتخابی قرار گرفته بودند با هدف تعیین اثر تجویز آتروپین مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از بیست قلاده سگ تریر سالم با میانگین وزنی 6/3±0/7کیلوگرم و سنی 34±9ماه که بصورت تصادفی در چهار گروه قرار گرفتند استفاده شد. در گروه یک پس از تزریق عضلانی آسه پرومازین. بیهوشی با تجویز وریدی کتامین- دیازپام القا شد و بعد از لوله گذاری درون نای با تجویز مکرر کتامین وریدی تا انتهای روند جراحی ادامه یافت. کلیه مراحل گروه دو بجز تجویز زیر جلدی همزمان آتروپین با آسپرومازین شبیه گروه یک بود. در گروه سه کلیه مراحل مشابه گروه یک بود اما ادامه بیهوشی بصورت استنشاقی، با استفاده از گاز هالوتان صورت گرفت.گروه چهار تمامی مراحل مشابه گروه سه بود با این تفاوت که در پیش بیهوشی مانند گروه دو آتروپین زیر جلدی نیز تزریق شد. مدت زمان. شیوه جراحی و شخص عامل در همه موارد یکسان بودند. طول مدت بیهوشی، کیفیت و زمان بازگشت ازآن در همه جراحی ها ثبت شد. میزان هموگلوبین اشباع شده خون. میزان دی اکسید کربن بازدمی، ضربان قلب، تعداد و ریتم تنفس از یک ساعت پیش از آغاز بیهوشی تا سه ساعت پس از برداشت لوله نایی با فواصل زمانی مشخص ثبت شدند. آنالیز آماری داده ها وتغییرات آنها در مقاطع زمانی مختلف با تکیه بر سه مرحله آغازین بیهوشی. مرحله دردناک جراحی و بازگشت از بیهوشی در هر چهار گروه نشان داد که تجویز آتروپین اثر معنی داری بر کیفیت بیهوشی نداشته است. بیشترین وقوع تاکیکاردی در گروه دو و بیشترین هیپوونتیلاسیون در گروه سوم مشاهده شد. همچنین تاکیکاردی در مراحل دردناک جراحی در گروه دو نسبت به همه گروها به شکل معنی داری بیشتر بود. بر اساس یافته های این مطالعه، با توجه به تاکیکاردی ناشی از کتامین و نیز تضعیف میو کارد توسط هالوتان استفاده از آتروپین بعنوان پیش بیهوشی در هیچ یک از دو رژیم بیهوشی بررسی شده، ضروری به نظر نمی رسد پرونده مقاله

ترکیب کتامین-زایلازین یکی از پرمصرف ترین داروهای مقید کننده شیمیایی است که با استفاده از آن با کاهش ضربان قلب،تعداد تنفس و نیز افزایش گلوکز خون همراه است.از این مطالعه حاضر می کوشد تا تاثیر استفاده مکرر از ترکیب فوق را بر التیام زخم بررسی کند.12 قطعه خرگوش سفید نیوزیلندی پس از ایجاد یک زخم در ناحیه پشت بدن به طور تصادفی به دو گروه مساوی درمان و شاهد تقسیم شدند و یک دوره ی 21 روزه التیام در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت.تعویض پانسمان در گروه درمان هر 48 ساعت،تحت مقید سازی شیمیایی با ترکیب کتامین(35mg/kg)-زایلازین(5mg/kg) انجام شد در حالی که گروه شاهد حین تعویض پانسمان فقط به شکل فیزیکی مقید شدند.ضربان قلب، تعداد تنفس و در صد اشباع خون شریانی از اکسیژن بعد از هر بار تعویض پانسمان ثبت شد.در مراحل مختلف التیام از زخم های دو گروه نمونه هیستوپاتولوژی تهیه شد.زخم های دو گروه در فواصل زمانی 48 ساعته به هنگام تعویض پانسمان مورد عکسبرداری قرار گرفتند و مساحت زخم های دو گروه،مساحت بافت جوانه گوشتی و میزان رشد بافت پوششی از روز اول تا روز 21،توسط نرم افزار scion image اندازه گیری شد. یافته های هیستوپاتولوژی و اندازه گیری ابعاد زخم تفاوت فاحش و معنی داری را بین دو گروه نشان نداد(p<0.05). تعداد تنفس و ضربان قلب در گروه درمان در مقایسه با گروه شاهد، به طور معنی داری کمتر بود(p<0.05). در حالی که درصد اشباع هموگلوبین از اکسیژن تفاوت معنی د اری نداشت.نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که استفاده از ترکیب کتامین-زایلاژین با دوز و تناوب استفاده شده در این مطالعه تاثیری بر روند التیام زخم ندارد. پرونده مقاله