زمینه و هدف: استروئیدهای آنابولیک- آندروژنیک محبوب بین ورزشکاران آثار مفید و مضر زیادی بر بدن دارند. لذا هدف از انجام تحقیق حاضر تبیین تاثیر 8 هقته تمرین مقاومتی با شدت متوسط همراه با مصرف عصاره شیرین بیان و بولدنون بر سلول های اسپرماتوئید، سرتولی و لیدیگ بافت بیضه رت های نر بود. روش کار: برای انجام تحقیق آزمایشی حاضر 40 سر رت صحرایی نر 8 هفته ای با وزن 20-220 گرم انتخاب و به 8 گروه 5 تایی کنترل سالم، تمرین مقاومتی، بولدنون، شیرین بیان، بولدنون + شیرین بیان، بولدنون، تمرین مقاومتی، تمرین مقاومتی+ شیرین بیان و تمرین مقاومتی + بولدنون + شیرین بیان تقسیم شدند. سپس گروه های تمرین مقاومتی 8 هفته و هفته ای سه بار تمرینات با شدت متوسط را انجام دادند، گروه های بولدنون هفته ای یک بار 5 (میلی گرم/کیلوگرم) بولدنون دریافت کردند و گروه های شیرین بیان هفته ای سه با 500 (میلی گرم/کیلوگرم) شیرین بیان دریافت کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، رت ها با تزریق کتامین(70 میلی گرم/کیلوگرم) و زایلارین(10 میلی گرم/کیلوگرم) بیهوش شده و بعد از برش در قسمت جلوئی دیواره شکم، بافت بیضه خارج و جهت انجام آزمایشات در یخچال ۸۰- سانتی گراد نگهداری شد. نهایتاً داده‌ها با استفاده از آزمون های آنوا سه راهه و تعقیبی توکی تجزیه ‌و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد بین میانگین های سلول های اسپرماتوئید، سرتولی و لیدیک بافت بیضه رت های نر در گروه های مختلف اختلاف معنی‌داری وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر و تاثیر تمرین و شیرین بیان توصیه می شود ورزشکاران از این تمرینات و شیرین بیان با مشورت پزشک استفاده کنند. پرونده مقاله

زمینه و هدف: آدیپونکتین با خواص مشابه تمرین جذب گلوکز در عضله را افزایش و تولید گلوکز در کبد را کاهش می دهد. دارچین دارای خواص تعدیل کننده در برابر استرس اکسیداتیو، قند خون و چاقی است. بنابراین, با توجه به تاثیر تمرینات ورزشی بر بیان ژن آدیپونکتین، تاثیر رژیم های پرچرب در بروز چاقی و اثرات دارچین در کاهش وزن ، پژوهش حاضر در پی پاسخ به این پرسش است که آیا شش هفته تمرین هوازی و عصاره دارچین بر بیان ژن آدیپونکتین در بافت های چربی و کبد و توده این بافت ها در موش های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب اثرات متفاوتی دارد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر در قالب یک طرح پژوهشی چند گروهی با گروه کنترل انجام شد. میانگین متغیرهای پژوهش در بین گروه ها با هدف تعیین تفاوت های بین گروهی، با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تکمیلی بونفرونی و آزمون های t مستقل و آنالیز واریانس دو راهه در سطح معنی داری 05/0 ≥ p برای کلیه آزمون ها مقایسه شدند.نتایج: رژیم غذایی پرچرب باعث کاهش بیان ژن آدیپونکتین در بافت های چربی و کبدو وزن بدن و وزن بافت های چربی و کبد بود. اجرای تمرین هوازی به تنهایی, مصرف عصاره دارچین به تنهایی و تعامل تمرین هوازی و عصاره دارچین سبب تغییرات مطلوب بیان ژن آدیپونکتین در بافت های چربی و کبد و و وزن بافت های چربی و کبد نسبت به گروه رژیم غذایی پرچرب شد.نتیجه گیری : به نظر می رسد جدای از اثرات مطلوب و پذیرفته شده فعالیت های بدنی و تمرینات ورزشی بر بافت چربی و کبد، شاید مصرف برخی مکمل های غذایی مانند عصاره دارچین همراه با تمرین ورزشی بتوانند با اثرات مطلوب و مفید تمرینات هم افزایی داشته باشند. پرونده مقاله

زمینه و هدف: مطالعات جدید نشان می دهند چاقی در بروز التهاب نقش موثری دارد، از طرفی التهاب خود می تواند عملکرد اندوتلیال عروق را تحت تاثیر قرار دهد. مقادیر بالای هموسیستئین می تواند منجر به ایجاد التهاب و آسیب اندوتلیوم عروقی گردد. همچنین نیتریک اکساید نیز به عنوان یکی از عوامل تاثیر گذار بر عملکرد اندوتلیال مورد توجه می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر 8هفته تمرینات TRX بر سطوح هموسیستئین ((Hcy و نیتریک اکساید ((NO در زنان چاق غیرفعال انجام گرفته است.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 28 زن چاق بـا میـانگین سـنی: 82/0±34/44 سـال بطور تصادفی در دو گروه TRX (16نفر)و کنترل (16نفر) قرار گرفتند. برنامه گروه تجربی شامل تمرین TRX به مدت هشت هفته و سـه روز در هفتـه به مدت 60-50 دقیقه انجـام شد. مقادیر سرمی هموسیستئین ، نیتریک اکساید قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینات اندازه گیری شد. از آزمونهای تی مستقل و وابسته جهت بررسی اختلاف بین گروهها و تغییـرات درون گروهی استفاده شد.نتایج: پس از انجام هشت هفته تمرینات TRX نتایج مقایسه های درون گروهی و بین گروهی نشان داد میانگیـن شاخص هموسیستئین در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت (p=0.01)، هر چند اثر تمرینات بر سطح نیتریک اکساید معنی داری نبود.نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش به نظر می رسد، انجام تمرینات TRX می تواند به عنوان یک شیوه تمرینی در کاهش التهاب و بهبود عملکرد اندوتلیال در زنان چاق موثر باشد. پرونده مقاله

Considering the desired effect of aerobic exercise, the effect of high-fat diets on obesity, and the beneficial effects of cinnamon; the present research seeks to answer the question of whether the implementation of aerobic exercise and cinnamon extract have different effects on the relative expression of leptin gene in the liver and fat tissues and also the mass of liver and fat tissues of male rats fed with a high-fat diet. The present experimental research was conducted using an animal model in the form of multi-group research (five groups: 1. control, 2. high-fat diet, 3. cinnamon extract and high-fat diet, 4. aerobic exercise and high-fat diet, 5. aerobic exercise and cinnamon extract and high-fat diet) Independent variables included aerobic exercise and cinnamon extract gavage of high-fat diet is also considered as a background variable. And Dependent variables are the level of leptin gene expression in the tissue of fat and liver, as well as body weight and the weight of liver and fat tissues. All groups received high_fat food in addition to normal food. The Training group participated in an aerobic exercise program. Cinnamon extract was given to cinnamon groups. All samples were anesthetized, killed, and operateon. The results show the effect of a high-fat diet on unfavorable changes in leptin gene expression, body weight, and the weight of fat tissue and liver. Performing aerobic exercise alone, consuming cinnamon extract alone, and the interaction of aerobic exercise and cinnamon extract cause desired changes in leptin gene expression in liver and fat tissue and the weight of liver and fat tissue compared to the high-fat diet group. Therefore; the Recommendation to take cinnamon extract along with exercise can cause desired and useful effects. پرونده مقاله

دیابت یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در کشورهای در حال توسعه است که عوامل مختلفی همچون فعالیت بدنی و رژیم غذایی مناسب می تواند باعث بهبود آن شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر مصرف پودر کلم بروکلی به همراه تمرین استقامتی-مقاومتی بر فاکتور رشد فیبروبلاستی-21 (FGF-21) و مقاومت به انسولین در مردان چاق مبتلا به دیابت نوع دو می باشد. 44 مرد دیابتی داوطلب بر اساس معیارهای ورود به تحقیق به صورت تصادفی در چهار گروه 11 نفری شامل گروه تمرین-مکمل، گروه تمرین-دارونما (تمرین)، گروه مکمل ، گروه دارو نما که تمام گروه ها دیابتی بودند، تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل 30 دقیقه تمرین هوازی (دویدن) با شدت 70-60 درصد ضربان قلب بیشینه و 45 دقیقه تمرین مقاومتی با شدت 70-60 درصد یک تکرار بیشینه بود. مکمل کلم بروکلی نیز به صورت پودر اماده تهیه و به هر داوطلب 10 گرم در روز به مدت 12 هفته داده شد. نمونه های خونی 48 ساعت قبل از شروع تمرینات و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین گرفته شد . بررسی شاخص های بین گروهی نشان داد که در شاخص‌های FGF-21 (017/0p =) و مقاومت به انسولین (01/0p =)، بین گروه‌ های مختلف اختلاف معنی دار وجود دارد. در بررسی تغییرات درون گروهی نیز تغییرات معنی داری در شاخص‌ها اندازه گیری شده در گروه های مختلف مشاهده شد (05/0p <). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که 12 هفته مکمل یاری کلم بروکلی همراه با تمرینات ترکیبی سبب کاهش معنی دار FGF-21، گلوکز خون و مقاومت انسولینی در هر سه گروه مکمل، تمرین و تمرین-مکمل شده است. بنابراین به نظر می رسد مصرف کلم بروکلی در رژیم غذایی و تمرین به تنهایی و همچنین ترکیب این دو می تواند در تعدیل بیماری دیابت نوع دو نقش داشته باشد. پرونده مقاله

یکارگیری فعالیت های ورزشی به عنوان روش غیر دارویی می تواند در فرایند تولید پادزهر و حفظ و ارتقا سلامت دام نقش مهمّی را ایفا کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثرات تمرین هوازی بر بیان اینترفرون گاما و زیر رده های لکوسیتی در روند تولید پادزهر بود. بدین منظور، 10 رأس اسب نژاد مخلوط بالغ 8- 5 ساله با میانگین وزنی350-300 کیلوگرم در چرخه تولید پادزهر به صورت تصادفی به دو گروه زهر (V) و گروه زهر + تمرین (TV) تقسیم شدند. گروه آزمایشی، برنامه تمرینات هوازی را به مدّت 22 هفته، 3 جلسه در هفته و حداکثر زمان 30 دقیقه با شدت 50-60 درصد ماکزیمم ضربان قلب انجام داد. از آزمودنی های هر دو گروه در دو نوبت، قبل از شروع و پایان پروتکل از طریق سیاهرگ وداج خون گیری به عمل آمد.نتایج تحقیق نشان داد، تعداد گلبول های سفید و لنفوسیت ها، نسبت به سطوح پایه کاهش یافت. از سوی دیگر تعداد مونوسیت ها و نوتروفیل ها روند افزایشی را نشان داد، که این افزایش در هیچ کدام از متغییرها معنادار نبود. همچنین میزان اینترفرون گاما نسبت به سطوح پایه کاهش یافت ولی این کاهش معنادار نبود. در مجموع نتایج تحقیق حاضر نشان داد یک دوره تمرین استقامتی 22 هفته ای می تواند در میزان اینترفرون گاما و زیر رده های لکوسیتی به منظور حفظ و ارتقاء سلامت دام تغییر ایجاد کند ولی جهت معنادار بودن تغییرات این شدّت از تمرینات تأثیرات معناداری را در تعدیل تغییرات ایمونولوژیکی در گروه تمرین نداشته است. پرونده مقاله

اگرچه مکانیسم اثر پروتئین‌ها یا مکمل‌های پروتئینی نظیر پروتئین وی بر فرایند سنتز پروتئین عضلانی در خلال یا متعاقب تمرینات ورزشی مشابه است، اما سوال اینجاست که آیا مکمل سازی پروتئین وی به عنوان یک مکمل پروتئینی مهم در روزهای پس از فعالیت مقاومتی شدید توسط افراد غیر ورزشکار قادر به تغییر یا بهبود نسبت تستوسترون بر کورتیزول است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تعامل هشت هفته تمرین تناوبی توام با مصرف پروتئین وی بر نسبت تستوسترون به کورتیزول در مردان جوان غیر ورزشکار انجام گرفت. در این مطالعه نیمه تجربی، 48 مرد جوان غیر ورزشکار به شیوه تصادفی در چهار گروه 12 نفری کنترل، پروتئین وی، تمرین تناوبی و ترکیبی قرار گرفتند. پس از اندازه‌گیری شاخص‌های آنتروپومتریکی، از آزمودنی‌ها، بعد از 10 تا 12 ساعت ناشتایی و 15 دقیقه استراحت، مقدار 5 سی سی خون از ورید بازویی چپ جهت اندازه‌گیری تستوسترون و کورتیزول گرفته شد. مداخله‌های مذکور برای مدت 8 هفته روی گروه‌های مورد مطالعه انجام گرفت. آنالیز داده‌ها توسط آزمون آنکوا آشکار نمود که در مقایسه با گروه کنترل، تمرینات تناوبی توام با مصرف پروتئین وی به افزایش نسبت تستوسترون به کورتیزول در گروه ترکیبی نسبت به گروه کنترل منجر شد. اجرای تمرینات تناوبی توام با مصرف پروتئین وی با اثرات آنابولیکی بیشتری نسبت به اثر هر یک از آنها به تنهایی در مردان جون غیر ورزشکار همراه است. با این وجود، درک بیشتر مکانیسم‌های عهده دار اثر انابولیکی تمرینات تناوبی و پروتئین وی نیازمند مطالعات بیشتر است.

پرونده مقاله

هدف از مطالعه حاضر، تعیین تأثیر شش هفته تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل ایستا و پویای پسران ورزشکار دارای اسپرین مچ پا بود. آزمودنی های این مطالعه، بیست نفر از پسران ورزشکار دارای اسپرین مچ پا بودند که با توجه به معیارهای ورود به مطالعه، در دو گروه همگن 10 نفره تجربی و کنترل قرار گرفتند. به منظور ارزیابی تعادل ایستا و پویا، به ترتیب از آزمون های تعادلی لک لک و Y قبل و بعد از اعمال برنامه تمرینی، استفاده شد. گروه تجربی به مدت شش هفته (سه جلسه در هفته) تمرینات ثبات مرکزی را انجام دادند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها جهت تعیین تفاوت بین گروهی و درون گروهی از آزمون های تی مستقل و زوجی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که تفاوت معنی داری در میزان تعادل ایستا و پویا در گروه تجربی پس از اعمال برنامه تمرینی وجود دارد، درحالی که در گروه کنترل هیچ‌گونه تفاوتی مشاهد نشد. نتایج نشان داد که انجام شش هفته تمرینات عضلات ناحیه مرکزی بدن سبب بهبود تعادل ایستا و پویای پسران ورزشکار دارای اسپرین مچ پا می¬گردد. توصیه می¬شود که در برنامه¬ى توانبخشی این دسته از افراد، از تمرینات عضلات ناحیه مرکزی بدن در کنار سایر روش های تمرینی استفاده شود.

پرونده مقاله

Introduction: Nowadays, obesity is one of the major health problems in the world which is associated with lipid disorders and inflammatory profile. The aim of the present study was to determine the effect of three months of aerobic training on serum levels of adiponectin and resistin in obese men. Methods: In this quasi-experimental study, 24 middle-aged obese men who previously had an inactive lifestyle were selected through convenient sampling in Larestan and were then randomly assigned to one experimental group (performing aerobic training three sessions per week for three month) and one control group (with no training). Fasting levels of serum adiponectin and resistin were measured in both groups before and 48 hours after the last training session. Independent samples t-test and paired samples t-test were used to determine the intra- and inter-group changes. The level of significance was set at (p≤0.05). Results: The results revealed that three months of aerobic training led to a significant decrease in participants’ body fat percentage, body mass index, and weight (p <0.05). Furthermore, though there were no significant changes in the resistin levels (p = 0.34), serum levels of adiponectin (p = 0.04) were significantly increased after aerobic training. Conclusion: It is expected that a 3-month aerobic training with an intensity of 60-80% maximum heart rate could increase the serum levels of adiponectin in the middle-aged men due to improved homeostasis and fat metabolism. پرونده مقاله