مصرف خودسرانه دارو در ایران فراتر از معیارهای جهانی است و جنسیت، نقشی مهم در این زمینه دارد. در حالی که رویکرد زیستی، رویکرد روانی- اجتماعی و رویکرد اجتماعی- ساختاری باور دارند، زنان، بیش‌تر مستعد مصرف خودسرانه دارو هستند، ولی رویکرد رفتاری، مردان را مستعدتر می‌داند. براین اساس، این پژوهش تلاش کرده است رابطه جنسیت و مصرف خودسرانه دارو را بررسی و به این سئوال پاسخ دهد که آیا جنسیت می‌تواند احتمال مصرف خودسرانه دارو را پیش‌بینی کند؟ این مطالعه به روش پیمایشی در مورد 400 نفر از جمعیت 55-18 ساله شهر یاسوج که به روش نمونه‏گیری تصادفی چندمرحله‏ای، انتخاب شدند، انجام گرفته است. از نمونه‌های مورد بررسی خواسته شد تا پاسخ دهند، آیا در دو ماه اخیر اقدام به مصرف خودسرانه دارو کرده‌اند؟ و اگر پاسخ مثبت است چه داروهایی؟ یافته‏های پژوهش نشان دادند که مصرف خودسرانه دارو در بین پاسخگویان بالاست، به گونه ای که 2/87% اقدام به مصرف خودسرانه داروی بدون نیاز به نسخه (OTC) و 2/70% اقدام به مصرف داروی نیازمند نسخه (POM) کرده اند. یافته‌های پژوهش با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک نشان دادند، جنسیت قادر به پیش بینی نسبت شانس مصرف خودسرانه دارو نیست و تحصیلات نقشی مهم‌تر در پیش بینی نسبت شانس مصرف خودسرانه دارو دارد. نتیجه‌گیری این پژوهش این است که زنان و مردان در مصرف خودسرانه دارو از الگوی مشابهی پیروی می کنند و متفاوت نیستند.   پرونده مقاله

    هدف این پژوهش، شناخت و تبیین تعیین­کننده­های فرهنگی جهت­گیری پوششی زنان است. جامعه آماری پژوهش، زنان گروه سنی 15 تا 49 ساله شهر شیراز در سال 1396 می­باشند که به شیوه نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای چند مرحله،­ 550 زن از بین محله­های مناطق دهگانه شهر شیراز به عنوان نمونه انتخاب شده­اند. ابزار گردآوری داده­ها، پرسش‌نامه محقق­ساخته، شامل 43 گویه است که روایی سازه آن(65/0) و پایایی آن(78/0) می­باشد. برای تجزیه و تحلیل روابط ساختاری تعیین­کننده­های فرهنگی پژوهش، از مدل معادلات ساختاری و نرم­افزار Lisrel استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می­دهد که رسانه­های نوین ارتباطی خارجی با بارعاملی (41/0)، شبکه­های مجازی با بارعاملی (45/0)، گسترش ارزش­های فمینیستی با بارعاملی (43/0)، مصرف‎گرایی با بارعاملی (51/0)، لذت­گرایی با بارعاملی (36/0) و نگرش نسبت به زن با بارعاملی (13/0)، به عنوان پیش­بینی­کننده­های فرهنگی، نقشی تعیین­کننده در شکل­دهی و جهت­گیری پوششی زنان مورد مطالعه داشته­اند. شاخص­های برازش مدل ساختاری پژوهش نیز ضمن تأیید فرضیه­ها، نشان می­دهند که مدل تدوین شده از حمایت چارچوب نظری و ادبیات پژوهش برخوردار است و پیش­بینی­کننده­های درون مدل در مجموع با بارعاملی (55/0) همبستگی نیرومندی با جهت­گیری پوششی داشته و 30% از تغییرات جهت­گیری پوششی زنان را تبیین می­کنند. ضمن آن‎که در این پژوهش، رسانه­های داخلی و سیالیت هنجارهای دینی نقشی تعیین­کننده در جهت‌گیری پوششی زنان نداشته­اند. پرونده مقاله

هدف: اقدام به خودکشی به مثابه یک پدیده پیچیده و چند بعدی که دارای ابعاد مختلفی از جمله روانی، اجتماعی، خانوادگی و فرهنگی است که بر اساس آمار و شواهد مستند به نحو بی­سابقه­ای افزایش یافته­است. این پژوهش به دنبال شناسایی دلایل و زمینه­های اقدام به خودکشی زنان شهر یاسوج  می­باشد. روش­: این پژوهش به دنبال شناسایی دلایل و زمینه­های خودکشی زنان شهر یاسوج با استفاده از روش کیفی و رویکرد نظریه مبنایی است. شرکت کنندگان در پژوهش حاضر 10 نفر از زنان 35-15 ساله شهر یاسوج که به دلیل اقدام به خودکشی به اورژانس اجتماعی ارجاع داده شده بودند، که به صورت نیمه ساختاریافته مورد مصاحبه قرار گرفتند و سپس داده­های به دست آمده با استفاده از کدگذاری سه مرحله­ای باز، مرکزی و انتخابی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ ها: یافته­ها نشان از وجود 9 مقوله اصلی در اقدام به خودکشی است که عباتنداز: «مواجهه با خشونت»، «خانواده نابسامان»، «مشکلات روان­شناختی»، «سنت­گریزی»، «مهارت­های مقابله­ای ناکارآمد»، «جبران کاستی­ها»، «فشار هنجاری»، «بازتولید شرایط» و «سهم­خواهی». مقوله هسته پژوهش نیز «خودکشی عملی نیت­مند تا کنشی رهایی­بخش» می­باشد. پرونده مقاله