چکیدهالگوها و عادت های فعالیت بدنی در طول دوران کودکی و نوجوانی در سراسر طول عمر حفظ می شود، در نتیجه برای ادامه ی سبک زندگی فعال در بزرگسالی، دوران کودکی فعال یا غیر فعال می تواند یک پیش بینی کننده در نوع سبک زندگی بزرگسالی باشد. هدف پژوهش حاضر شناخت علل فعالیت جسمانی ناکافی در دختران نوجوان شهر تهران با استفاده از تئوری زمینه ای بود. روش تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا کیفی از نوع گراندد تئوری بود. جامعه موجود در تحقیق، دختران 15 الی 18 ساله که در منطقه یک شهر تهران حضور دارند، بود. تعداد شرکت کنندگان اولیه در این پژوهش 20 نفر بودند و با توجه به اشباع نظری در روند جمع آوری داده ها به تعداد شرکت کنندگان اولی اضافه نشد. روش نمونه هدفمند بود. تجزیه و تحلیل داده ها با روش کدگذاری باز-محوری و انتخابی بصورت دستی انجام شد. نتایج نشان داد که نداشتن زمان، عدم ترغیب دیگران، تنبلی، خستگی،وجود مسایل مالی،عدم آگاهی از اثرات ورزش، نداشتن علاقه و انگیزه، عدم ارزشگذاری به ورزش از سوی مدرسه، حجم بالای دروس و تکالیف و مشغولیت به سایر فعالیت ها از جمله موانع موثر بر فعالیت جسمانی در نوجوانان بود. پس در نتیجه گیری با دو دسته که شامل یک: راهبردهای فردی (پیاده روی، ورزش در منزل، ساعات ورزش در مدرسه، رفتن به باشگاه، هدفگذاری، تناسب اندام و ایجاد علاقه) و دو: راهبردهای اجتماعی (حمایت خانواده و حمایت و تشویق دوستان و دیگران) است می توان موجبات فعالیت جسمانی در دختران نوجوان را فراهم آورد. پیامدهای عدم فعلیت جسمانی نیز شامل مشکلات جسمانی و روانی بود. پرونده مقاله