برآورد صحیح از میزان رسوب حمل شده توسط سیستم آبراهه یک حوزه آبخیز در طراحی تمام پروژه های آبی و حفاظت خاک ضروری می باشد. با توجه به تبدیل لگاریتمی داده های دبی – رسوب، نیاز به اصلاح اریب زیاد معادلات رگرسیونی سنجه رسوب می باشد. از این رو تحقیق حاضر درصدد ارزیابی عملکرد 6 روش سازمان خواروبار و کشاورزی جهانی (FAO)، روش اصلاح گر (LS)، روش اداره عمران اراضی ایالات متحده(USBR)، برآوردکننده نااریب با حداقل واریانس(MVUE)، روش کائو(β) و تخمین گر شبه بیشینه درست نمایی (MQMLE)در برآورد رسوب معلّق در حالت بدون تقسیم بندی داده ها در حوزه ی آبخیز تنگ بستانک بود. بدین منظور از شاخص های مجذور مربعات خطا (RMSE)، ضریب کارایی مدل(CE)، برآورد خطای نسبی(ER)، انحراف استاندارد عمومی(GSD)، شاخص نسبت اختلاف(r)، شاخص صحّت(P) و تفاوت توزیع احتمالاتی رسوب مشاهداتی و برآوردی استفاده شد. ضریب تبیین رسوب معلّق مشاهداتی و برآوردی جهت نمایش ارتباط قوی میزان مشاهداتی و اصلاحی محاسبه گشت. نتایج نشان داد روش تخمین گرشبه بیشینه درست نمایی(LQMLE) با میزان مجذور مربعات خطای معادل 663/3 ، ضریب کارایی 1/92، انحراف استاندارد عمومی 556/0، نسبت اختلاف 01/1 ، برآورد درصد خطای نسبی 33 و شاخص صحّت01/1 در کل بهترین مدل جهت برآورد رسوب معلّق حوزه و مدل های FAO و LS ( با مجذور مربعات خطای 24/6 و ضریب کارایی 3/76)،( با مجذور مربعات خطای87/4 و ضریب کارایی 7/85) ضعیف ترین مدل ها در برآورد رسوب معلّق حوزه می باشند. در مجموع روش های مختلف و ضرایب اصلاحی متفاوت نمودار سنجه رسوب در حالت بدون تقسیم بندی داده ها می توان نتیجه گیری کرد که در اکثر مدل ها روش های LQMLE و MVUE بهترین روش های برآورد رسوب معلّق بوده است. پرونده مقاله