بادرنجبویه گیاهی بوته ای معطر و چند ساله با خواص دارویی و بیولوژیکی است که پراکنش عمده آن مربوط به منطقه مدیترانه و آسیا می باشد. اثرات محلول پاشی در ابتدای دوره رشد با ترکیبات سالیسیلیک اسید (50، 100، 150 و 200 میلی گرم در لیتر) و کیتوزان (50، 100، 150 و 200 میلی گرم در لیتر) بر صفات رویشی، درصد اسانس و ترکیبات شیمیایی اسانس گیاه بادرنجبویه در دو مرحله مختلف برداشت (رویشی و گلدهی) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بالاترین مقدار شاخص کلروفیل از تیمارهای محلول پاشی 150 و 200 میلی گرم در لیتر کیتوزان به دست آمد. استفاده از کیتوزان در تمام غلظت ها به جز 50 میلی گرم در لیتر به طور قابل توجهی ارتفاع گیاه بادرنجبویه را در مقایسه با تیمار عدم محلول پاشی بهبود بخشید. وزن خشک برگ و وزن خشک اندام های هوایی بوته با افزایش غلظت های سالیسیلیک اسید و کیتوزان افزایش یافت. میزان ترکیبات اسانس بادرنجبویه (citronellal, caryophyllene, linalool, carvacrol, α-pinene, geraniol) در مرحله برداشت گلدهی، به طور قابل توجهی بالاتر از مرحله برداشت رویشی بود. همچنین، محلول پاشی کیتوزان نسبت به سالیسیلیک اسید در افزایش میزان ترکیبات اسانس بادرنجبویه مؤثرتر بود. محتوای اسانس در مرحله برداشت رویشی بین 0/07 و 0/09 درصد و در مرحله برداشت گلدهی بین 0/3 و 0/52 درصد متغیر بود. بیشترین مقدار اسانس (0/52 درصد) از مرحله برداشت گلدهی با محلول پاشی 200 میلی گرم در لیتر کیتوزان به دست آمد. یافته های مطالعه حاضر نشان داد که سالیسیلیک اسید و کیتوزان هر دو از پتانسیل بالایی در تولید زیست توده و افزایش ترکیبات شیمیایی اسانس در گیاه بادرنجبویه برخوردار می باشند. پرونده مقاله

به منظور ارزیابی اثر عصارۀ بذر گزنه و شنبلیله بر گلوکز، شاخص های چربی و تنش اکسیداتیو در موش سوری دیابتی شده با استرپتوزوتوسین، 40 سر موش سوری نر نژاد NMRI، در گروه های پنج تایی مطالعه شدند. تیمارها شامل ده بار تزریق به صورت روزانه با مت فورمین، عصارۀ بذر گزنه، شنبلیله و ترکیب آنها به نسبت های 1:4، 2:4 و 3:4 به همراه شاهد مثبت و منفی بودند. پس از 48 ساعت از آخرین تزریق، از طریق خون‌گیری داخل بطنی میزان گلوگز، کلسترول، لیپوپروتئین با چگالی بالا و پایین و ظرفیت تام آنتی اکسیدان سرم اندازه گیری شد. تیمارهای آزمایشی به ویژه عصارۀ ترکیبی بذر گزنه و شنبلیله به نسبت 2:4 موجب کاهش میزان گلوکز خون شد. عصارۀ ترکیبی با نسبت 1:4، میزان کلسترول را به شکل قابل توجهی کاهش داد ولی مت فورمین و عصارۀ بذر گزنه باعث افزایش آن گردید. عصارۀ بذر گزنه باعث افزایش میزان لیپوپروتئین با چگالی بالا و عصارۀ ترکیبی موجب کاهش میزان آن گردید. گزنه و مت فورمین باعث افزایش میزان لیپوپروتئین با چگالی پایین خون گردید. مت فورمین، عصارۀ بذر گزنه و عصاره ترکیبی با نسبت 2:4 باعث افزایش ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم گردید. بنابراین، عصاره های مورد بررسی، می توانند به عنوان گزینه ای در درمان دیابت و کاهش عوارض ناشی از آن مطرح باشند. پرونده مقاله