بالتوری سبز (Neu., Chrysopidae) Chrysoperla carneaیکی از مهمترین شکارگرهای شته ها، شپشک ها، تریپس ها و سفید بالک ها می باشد علاوه بر این، از تخم، لاروهای جوان و شفیره پولکداران و کنه ها تغذیه می کند اما در هنگام مبارزه شیمیایی علیه آفات مختلف، بالتوری سبز نیز تحت تاثیر سموم مختلف کشاورزی قرار می گیرد. در پژوهش جاری، اثرات کشندگی حشره کش های کلوتیانیدین، تبوفنوزاید و فلوپیرادیفوران روی تخم، لارو سن دوم، لارو سن سوم و شفیره بالتوری مورد مطالعه قرار گرفت. زیست ‌سنجی تخم و شفیره بالتوری سبز با روش غوطه‌ وری، ولی لاروهای سن دوم و سوم با روش تماسی انجام شد. آزمایشات در شرایط قابل کنترل، دمای 1±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5±65 درصد و دوره نوری 16:8 ساعت (روشنایی:تاریکی) صورت گرفت. میزان LC50 برآورد شده برای حشره‌ کش‌ های کلوتیانیدین، تبوفنوزاید و فلوپیرادیفوران روی تخم بالتوری سبز به ترتیب 41/23 ،95/1048 و 95/774 میلی‌ گرم بر لیتر، روی لارو سن دوم 47/12، 64/476 و 78/761 میلی ‌گرم بر لیتر، روی لارو سن سوم 47/23 ، 35/490 و 09/855 میلی‌ گرم بر لیتر و روی مرحله شفیرگی به ترتیب 41/37، 95/1401 و 82/796 بودند. بنابراین، در همه مراحل زیستی بیشترین حساسیت به حشره ‌کش کلوتیانیدین بود در حالی که کمترین حساسیت در مراحل زیستی تخم و شفیره مربوط به حشره ‌کش تبوفنوزاید اما در لاروهای سن دوم و لاروهای سن سوم ناشی از حشره‌ کش فلوپیرادیفوران بود. لذا با توجه به نتایج این پژوهش در صورت تایید آزمایشات مزرعه ای از حشره کش های تبوفنوزاید و فلوپیرادیفوران می توان دربرنامه های IPM تحت کاربرد بالتوری سبز استفاده کرد. پرونده مقاله

Tetranychus urticae Koch,1836 ( Acari: Tetranychidae ) یک آفت پلی فاژ در جهان است که دارای سازگاری و تولید مثل بالا می باشد. استفاده از سموم شیمیایی باعث ایجاد مقاومت و عدم کارایی برخی سموم گردیده، لذا استفاده از عصاره های گیاهی، از اهداف اصلی این تحقیق می باشد. در این مطالعه عصاره های هگزانی و الکلی Decne, 1865 Proboscidea fragrans،Linnaeus,1753 Nerium oleander ،Miller,1768 Datura innoxia و Hyoscyamus niger Linnaeus,1265 مورد بررسی قرار گرفت. عصاره گیری به روش خیساندن و تغلیظ با دستگاه روتاری وآزمایشات زیست سنجی به روش غوطه وری برگ انجام شد. نتایج نشان داد بین تیمارهای مورد آزمایش عصاره پنجه شیطان با هگزان نرمال با کشندگی 50 درصد، 6500 پی پی ام بیشترین و خرزهره با هگزان نرمال با کشندگی 50 درصد، 35000 پی پی ام کمترین اثر را در مدت 24 ساعت داشتند. عصاره پنجه شیطان 80000 پی پی ام با هگزان نرمال و الکل و عصاره پنجه شیطان 40000 پی پی ام با هگزان نرمال با میانگین درصد کشندگی 100 درصد بیشترین و عصاره تاتوره 20000 پی پی ام با الکل با میانگین درصد کشندگی 03/14 کمترین تاثیر را داشتند. با توجه به نتایج به دست آمده و کم خطر بودن عصاره های گیاهی، عصاره پنجه شیطان با هگزان نرمال می تواند برای کنترل جمعیت T.urticaeروی محصولات کشاورزی مناسب تر باشد. جهت استفاده از این ترکیب در قالب برنامه های IPM نیاز به تحقیقات بیشتری است. پرونده مقاله