هدف: پژوهش حاضر بررسی ارتباط هوش هیجانی و هوش معنوی در فضاهای آموزشی و مولفه های نظریه خلاقیت گیلفورد(1967) با رویکرد ارتقاء خلاقیت دانشجویان معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه می باشد. روش: این پژوهش از نظر روش شناسی، توصیفی از نوع همبستگی و به لحاظ هدف، کاربردی است که جامعه آماری اولیه آن را کلیه دانشجویان معماری دانشگاه آزاد کرمانشاه تشکیل می دهند با مراجعه به جدول مورگان و روش نمونه گیری تصادفی ساده، تعداد 250 نفر از دانشجویان فوق به عنوان جامعه آماری نهایی انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده‌ها از پرسشنامه هوش هیجانی ویزینگر (1998)؛ پرسشنامه هوش معنوی آمرام (2008) و پرسشنامه خلاقیت گلدیبرک و هیلر (1979) استفاده شد. به منظور تجربه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و در سطح آمار استنباطی از آزمونه هایی همچون آزمون کولموگراف اسمیرنوف؛ آزمون همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چندگانه استفاده گردید. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که در سطح (p≤0/005)؛ بین مولفه‌های خلاقیت گیلفورد و هوش هیجانی و هوش معنوی در فضاهای معماری با ارتقاء خلاقیت دانشجویان رشته معماری ارتباط معنی دار و مستقیمی وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج تجزیه و تحلیل رگرسیونی آشکار ساخت که هوش هیجانی و هوش معنوی توانسته اند حدود 29 درصد از واریانس تغییرات ارتقاء خلاقیت دانشجویان را پیش بینی کنند. که در این میان هوش معنوی بیشترین سهم را در این پیش بینی بر عهده دارد. پرونده مقاله