پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی خانواده درمانی به روش واقعیت درمانی بر ابعاد اجتماعی تعارضات و دلزدگی زناشویی زوجین انجام شد. این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه آماری پژوهش همه خانواده‌های دچار ناسازگاری مراجعه کننده به مرکز مشاوره پیشرو شهر تهران در سال 1395 بودند. برای انتخاب نمونه از میان اعضای جامعه 30 خانواده با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 9 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت آموزش خانواده درمانی به روش واقعیت درمانی قرار گرفت. گروه‌ها پرسشنامه‌های تعارضات زناشویی (براتی، 1375) و دلزدگی زناشویی (پاینز، 1996) را در مراحل پیش‌آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. نتایج نشان داد خانواده درمانی به روش واقعیت درمانی به‌طورمعناداری باعث کاهش ابعاد اجتماعی تعارضات و دلزدگی زناشویی شد. به عبارت دیگر این روش درمانی باعث افزایش همکاری و رابطه خانوادگی با خویشاوندان و دوستان همسر و کاهش رابطه فردی با خویشاوندان خود، دلزدگی روانی و دلزدگی عاطفی زوجین شد (01/0P<). بنابراین خانواده درمانی به روش واقعیت درمانی یک روش موثر در بهبود ویژگی‌های روانشناختی زوجین می‌باشد. پرونده مقاله