با توجه به اینکه بتن یکی از مصالح اصلی بکار رفته در صنعت ساختمان می باشد و در ضمن روش متداول استفاده از فولاد که باعث کاهش تردشکنی و گسیختگی بتن می‌شود دارای معایبی می‌باشد. امروزه گسترش علم استفاده از مواد پلیمری در رفع این معایب سریعاً جای خود را در مواد تشکیل‌دهنده بتن باز نموده است. با استفاده از این مواد می توان بتن مستحکم تر با انعطاف‌پذیری بیشتر و سطحی صافتر و با مقاومت بیشتر در مقابل فرسایش، ضربه و خورندگی تولید کرد. در این تحقیق با استفاده از ژئوگرید که از خانواده ژئوسنتتیک‌ها می باشد، افزایش مقاومت کششی بتن به مقدار 15% محقق می شود. چون بصورت جامد بکار گرفته می‌شود با ریسک بسیار کم، ژئوگرید در فواصل مختلف از تار خنثی قرار داده شده است. در نتایج آزمایشهای انجام داده شده و با توجه به نمودار حاصل از آزمایشات، ژئوگریدها اگر به صورت نیمه جامد در ناحیه کششی به کار گرفته شوند باعث توزیع یکسان تنش‌ها گردیده و تاثیر خود را در افزایش مقاومت کششی بهتر نشان خواهند داد. البته با استفاده از ترکیب فولاد و ژئوگرید در ناحیه کششی و با توجه به خصوصیات ژئوگرید، دسترسی به شکست نرم ( شکست کششی) که بهترین نوع شکست برای سازه‌های بتنی می‌باشد آسانتر می شود. پرونده مقاله

سازه های دیاگرید به عنوان یک سیستم سازه ای در ساختمان های بلند مرتبه از نظر عملکرد، بهبود یافتة سازه های قابی و لوله ای می باشند که با کاهش چشم گیر لنگی برش، وزن سازه را به شدت کاهش می دهد. هدف از این تحقیق، بهینه یابی سازه های دیاگرید برای کمینه سازی وزن سازه، تعیین تعداد تقسیمات و زاویة بهینه و در پایان مقایسه میان سازة دیاگرید تک لایه و دو لایه برای انتخاب گزینة مقرون به صرفه تر می باشد. دراین تحقیق، انجام بهینه سازی سازة دیاگرید با استفاده از الگوریتم های فرا ابتکاری مدنظر بوده است که استفاده از یک محیط برنامه نویسی را ملزم می کند. افزونة برنامه نویسی گرافیکی گرس هاپر بر روی نرم افزار مدل سازی هندسی راینو، با پارامتریک کردن برنامة نوشته شده امکان بهینه سازی الگوریتمیک را فراهم می سازد. بهینه یابی در برنامة نوشته شده توسط الگوریتم ژنتیک از طریق افزونة گالاپاگوس بر اساس نتایج خروجی از موتور تحلیل سازة کارامبا انجام می شود. نتایج حاصل از بهینه یابی نشان می دهد که زاویة بهینة اعضای سازه دیاگرید با خط افق برای سازه دیاگرید تک لایه 01/64 و برای سازه دیاگرید دو لایه 77/65 می باشد. وزن بهینة سازه دیاگرید تک لایه در مقایسه با دو لایه کمتر است که با توجه به ساخت ساده تر در مدت زمان سریعتر و متعاقباً مصرف انرژی کمتر، سازه دیاگرید تک لایه بهعنوان گزینة مقرون به صرفه تر انتخاب می شود. پرونده مقاله

در حالت کلی المان‌های بتن‌آرمه تمایل زیادی به تردشکنی دارند و این پدیده در هنگام لرزه به وضوح نمایان می‌گردد. یکی از مزایای محصور کردن بتن افزایش مقاومت بتن و شکل‌پذیری بتن است که اگر بتن به نحوی مناسب محصور شده باشد و اثر نیروهای لرزه‌ای باعث کنده شدن بتن پوششی شود، بتن محصور شده به خوبی مقاومت می‌کند. بهترین شیوه برای این کار می‌توان به خاموت گذاری به صورت مارپیچ اشاره کرد. در این پژوهش به بررسی تاثیر دورپیچ‌ها با توجه به متغییرهای گام دورپیچ‌ها و زاویه‌ی دورپیچ‌ها بر ظرفیت برشی و پیچشی تیرهای بتن مسلح مستطیلی پرداخته شده است. به منظور شبیه‌سازی نمونه‌ها از نرم‌افزار المان محدود ABAQUS استفاده شده است. نتایج نشان داد، زاویه‌ی ترک‌های ایجاد شده در نمونه‌های دارای خاموت‌های بسته، بیشتر از نمونه‌ی متناظر(فاصله‌ی برابر گام‌ها در دورپیچ‌ها و خاموت‌های بسته) با دورپیچ‌هاست و استفاده از خاموت‌ها چه به صورت بسته و چه دورپیچ، ظرفیت برشی و پیچشی تیرهای بتن مسلح را به میزان قابل توجهی افزایش داده‌اند. مشخص گردید، تیرهای بتن مسلح دارای دورپیچ، ظرفیت برشی و پیچشی بیشتری نسبت به تیرهای بتن مسلح دارای خاموت بسته دارند.استفاده از خاموت‌های بسته و دورپیچ‌ها با فاصله‌ی‌ گام‌های 80 میلی‌متر به ترتیب ظرفیت برشی تیر بتن مسلح را 52% و 59% افزایش داده‌اند که اختلاف قابل توجهی است و با افزایش فاصله‌ی گام‌ دورپیچ‌ها، از ظرفیت برشی‌ و پیچشی تیرهای بتن مسلح کاسته می‌شود. با افزایش فاصله‌ی دورپیچ‌ها از 80 میلی‌متر به 150 میلی‌متر، ظرفیت برشی تیر بتن مسلح 30% کاهش یافته است که میزان قابل توجهی است. مطابق با نتایج، زاویه‌ی بهینه‌ی دورپیچ که عملکرد تیرهای بتن مسلح مستطیلی را در بهترین حالت قرار می‌دهد، 80 درجه می‌باشد. در این حالت زاویه‌ی ترک‌های قطری کمتر از سایر حالات بوده و ظرفیت برشی و پیچشی آن به میزان قابل توجهی بیشتر از سایر نمونه‌ها با گام‌های برابر و زاویه‌های متفاوت دورپیچ است. پرونده مقاله

سازة دیاگرید المان‌های قطری است که همزمان نقش باربری بارهای افقی و قائم را بر عهده دارند. در سازة دایاگرید، بارهای وارده برخلاف اکثرسیستمهای متداول ساختمانهای بلند مرتبه که توسط مکانیسمهای برشی و خمشی انتقال مییابند، به دلیل پیکره بندی مثلثی آنها و حذف ستونهای قائم از مکانیسم انتقال بار محوری برخوردار بوده و به عبارت دیگر عملکردی خرپایی دارند. سیستم دایاگرید برای کارائی و زیبایی معماری و سازه ای گسترش داده شده است. سازه های دیاگرید به عنوان یک سیستم سازه ای در ساختمان های بلند از نظر عملکرد، بهبود یافته‌ی سیستم سازه های قابی و لوله ای می باشد که با کاهش چشم گیر لنگی برش، وزن سازه را به شدت کاهش می دهد. هدف از این تحقیق، بهینه یابی سازه های شبکه قطری برای کمینه سازی وزن سازه، تعیین تعداد تقسیمات افقی و عمودی می باشد. افزونه‌ی برنامه نویسی گرافیکی گرس هاپر بر روی نرم افزار راینو، با پارامتریک کردن برنامه‌ی نوشته شده امکان بهینه سازی الگوریتمیک را فراهم می سازد. بهینه یابی در برنامه‌ی نوشته شده توسط الگوریتم ژنتیک از طریق پلاگین گالاپاگوس بر اساس نتایج خروجی از موتور تحلیل سازه‌ پلاگین کارامبا انجام می شود. نتایج شبیه سازی حاکی از آنست که برای سازه‌ی شبکه قطری 40 طبقه با مساحت 900 مترمربع هر طبقه، بهینه‌ترین حالت با تعداد تقسیمات افقی و عمودی 8 و 26 و زاویه 64 با محور افقی، 21508 تن وزن کل سازه خواهد داشت. پرونده مقاله