روش های مرسوم طراحی لرزه ای سازه ها بر اساس ظرفیت سازه می باشند. بدلیل معایب روش های متداول، استفاده از جداگرهای لرزه ای بویژه در سازه هایی که دارای تجهیزات حساس هستند به عنوان یک راه حل موثر در محافظت از سازه ها در برابر زلزله شناخته می شود. در این تحقیق عملکرد قاب فولادی 2 طبقه با و بدون جداگر لرزه ای تحت زلزله های نزدیک گسل chichi، northridge و capemendocine مورد مطالعه قرار می گیرند و تأثیر عواملی چون نسبت مقاومت مشخصه به کل وزن سازه روی آن بررسی می شود. در ادامه عملکرد قاب مهاربندی شده و قاب خمشی با جداگر هسته سربی مقایسه می شود. نتایج نشان می دهد جداگر لرزه ای موجب عملکرد بهتر سازه در برابر زلزله می شود همچنین مقدار نسبت مقاومت مشخصه به وزن سازه بر روی عملکرد سازه تاثیر بسزایی دارد. پرونده مقاله

هدف از بهسازی لرزه ای ساختمان این است که اعضای سازه ای و غیر سازه ای به گونه ای تقویت شوند که در صورت وقوع زلزله آسیب های کمتری به این اجزا وارد شود. میراگرها وسایل اتلاف انرژی در سازه ها محسوب می‌شوند. این وسایل انرژی لرزه ای را مستهلک کرده و بخشی از انرژی ورودی به سازه را تلف می‌کنند. از این رو خسارت وارده به سازه به طور چشمگیری کاهش می یابد.در این مقاله، قاب فولادی سه،شش و ده طبقه با و بدون میراگر در نرم افزار SAP مدلسازی شده اند و با استفاده از دستورالعمل بهسازی لرزه ای و روش استاتیکی غیر خطی مورد ارزیابی قرار می گیرند. نتایج نشان می دهد افزودن میراگر ویسکوز موجب کاهش اثرات نیروی لرزه ای و سطوح خرابی عملکرد می گردد، همچنین استفاده از میراگر در سازه های بلند در مقایسه با سازه های کوتاه تر تاثیر بیشتری در کاهش نیروی زلزله دارد. پرونده مقاله