حضرت علی (ع) به عنوان برجسته‌ترین نخبه مسلمانان پس از حضرت رسول اکرم (ص) و شاگرد پر آوازه‌ی ایشان، در دوران خلفاء در ینبع مدینه یک مرکز کشاورزی می‌سازد. برای نخستین بار است که کسی در این منطقه، کشاورزی را به شکل یک سرمایه گذاری دقیق و کار متراکم و برجسته شروع می‌کند. نخلستان‌های اطراف ینبع، به صورت خیلی بدوی وجود داشته؛ ولی در دوره‌ی قبایلی، کار اساسی، بیشتر تجارت و دامداری است و حضرت علی (ع) است که برای اولین بار و به تنهایی در تبدیل مسئله‌ی دامداری و تجارت به آن شکل بدوی و کاروانی‌اش در آن نظام؛ درتولید کشاورزی سنتی، نقش یک موسس و بنیان گزار را دارد. در این مقاله سعی شده است به روش توصیفی و تحلیلی چگونگی مالکیت حضرت علی (ع) را بر این منطقه وسیع، حدود آن، وقفیات ایشان در این ناحیه و سرانجام مالکیت و تولیت املاک ایشان را تا زمان امام سجاد (ع) مورد بررسی قرار دهد. ونتایج پ‍ژوهش مؤید این نکته است که مالکیت حضرت علی (ع) بر ینبع النخیل به واسطه خریداری زمینهای این منطقه، تلاش و کوشش ایشان بر روی آبادانی وگسترش آن بسیار ثمر بخش وحائظ اهمیت بوده است. پرونده مقاله

دودمان قاجاریه و دوره پنجاه ساله سلطنت ناصرالدین شاه ، از مهم ترین فراز های تاریخ معاصر ایران بشمار می رود و جایگاه صدارت اعظمی درساختار سیاسی این دوره ، از اهمیت خاص برخوردار است . میرزا آقاخان نوری دومین صدر اعظم دوره ناصری است که شخصیت و اقدامات سیاسی وی ، دستخوش اتهامات و قضاوتهای عمدتاً منفی شده است . برخلاف داوری های منفی نسبت به وی ، میرزا علینقی نائینی از جمله نویسندگان و رجال سیاسی دوره قاجار در رساله کوتاه مآثر الصدریه از وی دفاع کامل نموده است . هدف این مقاله ی توصیفی ــ تحلیلی آن است که این رساله را تحلیل و بررسی نموده و سپس همخوانی و یا تعارض آن را با دیگر مستندات تاریخی نمایان سازد . یافته های این پژوهش نشان می دهد که برخی دفاعیات نائینی از وی ، با دیگر منابع تاریخی منطبق و بعضاً مغایرت اساسی دارد . این مقاله به تحلیل رساله مآثر الصدریه در مدح میرزا آقا خان نوری می پردازد. پرونده مقاله