از جمله مسائلی که در بررسی های فرهنگی بای د مدنظر قرار گیرد این است که جوامع دارای فرهنگ های متفاوت، متغیرهای اجتماعی را به صورت متفاوتی تغذیه می نمایند. در این تحقیق برای بررسی این مساله، شادمانی اجتماعی در دو فرهنگ شهری و روستایی مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف پژوهش پاسخ به این پرسش ها بوده است که آیا بین شهر و روستا در جامعه ایران در میزان شادمانی تفاوت وجود دارد؟ و عوامل مؤثر شادمانی در دو جامعه مورد نظر چیست؟ در این تحقیق، از روش پیمایش استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه زنان و مردان شهر تهران و روستای ارزنه در سال 1393 است. یافته های پژوهش نشان می دهد که بین شهر و روستا در میزان شادمانی در جامعه مورد نظر تفاوت معنادار مشاهده نشده است، اما با توجه به عوامل مؤثر بر شادمانی در هر یک از دو جامعه هدف، می توان به دو نوع متفاوت از شادمانی اشاره نمود: شادمانی مؤثر از عوامل بیرونی همچون دسترسی به امکانات و پایگاه اجتماعی در شهر تهران و شادمانی مؤثر از عوامل درونی همچون اعتقادات دینی و اعتماد اجتماعی تعمیم یافته در روستای ارزنه. مهم ترین متغیر در ایجاد شادمانی برای شهر تهران، دسترسی به امکانات و برای روستای ارزنه، دین داری است. پرونده مقاله