با نگاهی به وضعیت کشور در طی سال های اخیر از لحاظ تولید دانش، می‌توان دریافت با این که دانش زیربنای توسعه و ثروت است وبر خلاف توانمندی‌های فراوان در تولیدات علم، بیشتر آنها در زمینه ی تجاری سازی موفق عمل نمی کنند. در پژوهش حاضر سعی می گردد مدل سیستمی و راهبردی تجاری سازی دانش در مراکز آموزش عالی با توجه به فاکتور فرهنگی طراحی شود. این پژوهش ازلحاظ هدف کاربردی و توسعه ای و ازنظر روش، جزء تحقیقات توصیفی-پیمایشی است. داده های این پژوهش شامل مستندات دریافت شده از جستجو کلیدواژه در پایگاه های علمی معتبر و انجام مصاحبه می باشد. در این پژوهش ابتدا با استفاده از روش تحلیل مضمون و پیاده‌سازی آن در نرم‌افزار 2020MAXQDA و انجام کدگذاری باز و محوری مولفه ها شناسایی و تلخیص گردید و سپس با استفاده از کدگذاری گزینشی چارچوب نهایی شکل گرفت. در ادامه برای بررسی اعتبار مدل تعداد 24 پرسشنامه در میان نمونه آماری توزیع و با نرم افزار SmartPLS تحلیل گردید. یافته های پژوهش نشان از آن دارد که خروجی تحلیل مضمون تعداد 26 مولفه در 5 بعد ( فرایند تجاری سازی دانش، منافع، محیط، منابع و سازمان) شناسایی گردید و خروجی تحلیل عاملی تاییدی نیز نشان از تایید 48 شاخص نهایی در آزمون ها ی روایی و پایایی داشت و مدل نهایی با 5 بعد و 22 مولفه ارائه گردید. مدل سیستمی ارائه شده در این تحقیق می تواند فرایند تبدیل ایده به فناوری و انتقال دانش را با توجه به عوامل فرهنگی به خوبی مورد بررسی قرار داده و از محیط و سازمان بهره گرفته تا برون داد و منافع مناسبی ایجاد نماید. با توجه به نتایج ارائه شده، به تصمیم گیرندگان در دانشگاه ها پیشنهاد می شود، ایده های خام اولیه را به سرعت اجرایی نکنند و یک فرایند مشخص برای ارائه و ارزیابی ایده های موجود مشخص نمایند. همچنین پیشنهاد می شود به نقش ارزش های فرهنگی نیز توجه بیشتری شود زیرا تجاری سازی دانش هرچند یک فعالیت مادی در نظر گرفته می شود اما زیربنای آن باید فرهنگ و ارزشهای سازمانی درست باشد. پرونده مقاله