توانمندسازی جوامع محلی یکی از مهم ترین بخش های طرح های مشارکتی در مدیریت منابع طبیعی به شمار می رود. تحقیق حاضر باهدف بررسی تأثیر اجرای یکی از پروژه های مشارکتی منابع طبیعی بانام پروژۀ ترسیب کربن در توانمندسازی جوامع محلی در حوزۀ آبخیز تیل آباد شهرستان آزادشهر از توابع استان گلستان انجام‌گرفته است. جمعیت موردمطالعه شامل 1309 عضو از 100 صندوق خرد روستایی که حداقل دو سال از سابقۀ عضویت آن ها گذشته باشد، در سه روستای وامنان، سیب چال و کاشیدار است. به روش نمونه گیری طبقه بندی تصادفی و با کمک جدول کرجسی- مورگان، 298 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار سنجش شامل یک پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن با استفاده از نظرات اساتید دانشگاه و پایایی آن با محاسبۀ ضریب آلفای کرونباخ تائید گردید. نتایج نشان داد که اجرای پروژۀ ترسیب کربن بر توانمندی جوامع محلی تأثیر مثبتی داشته است. این تأثیر در بعد روان‌شناختی، بیشترین و در بعد اقتصادی کمترین بوده است. یافته ها نشان داد که بین ویژگی های فردی پاسخگویان و ابعاد توانمندی، رابطۀ معنی داری وجود ندارد؛ اما تأثیر این پروژه در میزان توانمندی افراد دارای اراضی باغی، افراد عضو تعاونی، دریافت‌کنندگان وام و افراد شرکت‌کننده در دوره های آموزشی و ترویجی، بیشتر از سایرین بوده است. پرونده مقاله

هدف کلی این تحقیق، شناسایی عوامل مؤثر بر پذیرش کشاورزی پایدار از دیدگاه کلزاکاران بود. ابزار تحقیق پرسشنامه ای بود که روایی آن توسط متخصصان مورد تأیید و ضریب اعتبار آن نیز با استفاده از نرم افزار SPSS بین 75/0 تا 85/0 به دست آمد. جامعه آماری شامل کلیه کلزاکاران استان گلستان در سال زراعی 90- 1389 به تعداد 7543 بود که از این میان، 365 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تناسبی به عنوان نمونه آماری با استفاده از جدول کرجسی و مورگان انتخاب و در نهایت، 296 پرسشنامه جمع آوری گردید. میزان پذیرش و دانش بیشتر کلزاکاران از کشاورزی پایدار در سطوح متوسط و خوب بود. همچنین، رعایت زمان مناسب کاشت، زمان مناسب کوددهی و میزان بذر بیشترین روش های مورد پذیرش کلزاکاران درباره کشاورزی پایدار بودند. همچنین عوامل مدیریتی، نگرش نسبت به کشاورزی پایدار و میزان استفاده از کانال های اطلاعاتی مهمترین عوامل پیش برنده توسعه کشاورزی پایدار بودند. در تحلیل رگرسیون چندگانه خطی متغیر های میزان مشارکت اجتماعی، میزان مشارکت آموزشی- ترویجی، دانش درباره کشاورزی پایدار و نگرش نسبت به کشاورزی پایدار توانایی تبیین 33/37%از تغییرات میزان پذیرش کشاورزی پایدار توسط کلزاکاران را دارا می باشند. در این راستا، پیشنهاد می گردد با برگزاری کلاسهای آموزشی و ارایه مشوق های لازم به کشاورزان، ضمن افزایش میزان دانش و بهبود نگرش آنها، روش هایی را که به پایداری کشت و تولید کمک می کند، مورد تأکید و الزام قرار گیرد. پرونده مقاله