در این مطالعه تأثیر رنگ‌دانه آلی/معدنی هیبریدی بر پایه عصاره گل‌گاوزبان و استات روی بر خواص خوردگی پوشش اپوکسی استر بررسی شد. نتایج طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) نشان داد که خوردگی فولاد به‌طور قابل‌توجهی در محلول کلرید در حضور رنگ‌دانه هیبریدی ممانعت می‌شود. نتایج به‌دست‌آمده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، طیف‌سنجی اشعه ایکس فوتوالکترون (XPS)، طیف‌سنجی مادون‌قرمز تبدیل فوریه (FTIR)، آزمون طیف‌سنج مرئی فرابنفش (UV-Vis) و زاویه تماس استاتیک تشکیل کی‌لیت‌ها و کمپلکس‌های بازدارنده خوردگی در ساختار رنگ‌دانه را تائید کرد. نتایج نشان داد حضور رنگ‌دانه هیبریدی نه تنها سدی در برابر نفوذ عوامل خورنده بود، بلکه خواص بازدارندگی فعال پوشش اپوکسی استر را نیز به‌طور مؤثری افزایش داد. بازده بازدارندگی % 3/89 همین نکته را نشان می‌دهد. مقدار امپدانس فرکانس پایین پوشش اپوکسی استر در غیاب و حضور رنگ‌دانه هیبریدی به ترتیب از MΩ cm2 344 به MΩ cm2 6056 افزایش یافت. این پارامتر پس از 45 روز برای نمونه خام و حاوی رنگدانه به ترتیب MΩ cm2 2/4 و MΩ cm2 200 محاسبه شد که نشان‌دهنده نقش رنگ‌دانه در افزایش عملکرد سدی پوشش است. افزایش مقاومت کلی معادل Ω cm2 16343 پوشش اپوکسی استر حاوی رنگ‌دانه با خراش مصنوعی نقش بازدارندگی فعال رنگ‌دانه هیبریدی را نشان می‌دهد. پرونده مقاله

در این پژوهش، سخت‌کاری سطحی فولاد ابزار سرد کار SKS3 توسط لیزر دیودی توان بالا با توان بیشینه‌ی 1600 وات انجام‌گرفته است. توان های اعمالی (1200 و 1450 وات)، سرعت‌های روبش (6/1 الی 3 میلی‌متر بر ثانیه) و فاصله‌های 55، 70 و 75 میلی‌متر به‌عنوان پارامترهای آزمون اعمال شدند. بررسی‌های ریزساختاری، آنالیز فازی و ریز سختی سنجی به ترتیب توسط میکروسکوپ‌های نوری و الکترونی، پراش پرتوی ایکس و ریز سختی سنجی انجام‌شده است. بررسی‌های ریزساختاری و فازی نشان داد که فرآیند سخت‌کاری منجر به ایجاد ساختار دوفازی مارتنزیت و آستنیت باقی‌مانده شد. استفاده از لیزر هر سه حالت سخت‌کاری سطحی، ذوب سطحی و عدم سخت‌کاری را ایجاد کرده است. بهترین ترکیب عمق و عرض سخت‌کاری برای نمونه‌هایی با چگالی انرژی J/mm2 250-208 ایجاد شد. محاسبه‌ی درصد فاز آستنیت باقی‌مانده و گرمای ورودی، مشخص کرد که با افزایش گرمای ورودی، درصد آستنیت باقی‌مانده افزایش می‌یابد به‌گونه‌ای که برای نمونه با بیشترین گرمای ورودی، درصد فاز آستنیت باقی‌مانده در حدود 37 درصد محاسبه شد، همچنین برای نمونه با بیشترین گرمای ورودی ( J/mm2/906)، کمترین میزان سختی حاصل‌شده است (653 ویکرز) و بیشترین سختی (760 ویکرز) برای نمونه‌ای بوده است که دارای گرمای ورودی پایین‌تری ( J/mm725) بوده است. بررسی‌های مقادیر بازده سخت‌کاری1 مشخص کرد که صرفاً با افزایش چگالی انرژی لیزر، شرایط سخت‌کاری بهبود نمی‌یابد بلکه برای حصول بالاترین سختی و ریزساختار مناسب، مقدار بهینه‌ی توان و سرعت اسکن موردنیاز است. پرونده مقاله