شکست‌های ناگهانی در سازه‌ها یکی از نتایج وجود عیوب در قطعات است که آسیب‌های فراوان اقتصادی و جانی را منجر شده است. از آنجا که ایجاد و رشد ترک‌ها می‌تواند منجر به شکست در قطعات گردد لذا محققین بسیاری به بررسی روش‌هایی جهت تشخیص وجود ترک در سازه‌ نموده‌اند. با توجه به کاربرد گسترده لوله‌ها در صنایع مختلف، بازرسی لوله ها یکی از مسائل بسیار مهم در صنعت است. هدف از انجام این پژوهش، ارائه روشی جهت تشخیص ترک (عمق و مکان ترک) در لوله‌های تحت فشار به کمک تحلیل مودال می‌باشد. در این‌جا از روش کوادراتور دیفرانسیلی به منظور حل مسئله استفاده شده است. به این منظور ابتدا با محاسبه فرکانس‌های طبیعی ارتعاشات سازه معیوب، تاثیر خصوصیات ترک بر ارتعاشات سازه مورد بررسی قرار گرفته و پس از آن با استفاده از الگوریتم‌ بهینه سازی شاهین هریس، به جستجوی محل و عمق ترک با استفاده از فرکانس‌های ارتعاشات لوله پرداخته می‌شود. بررسی نتایج بدست آمده برای لوله‌های ترک‌دار تحت فشار سیال موید صحت و دقت مناسب روش ارائه شده برای حل مستقیم و معکوس می‌باشد. پرونده مقاله

در این پژوهش، یک روش کاربردی برای یافتن پارامترهای مودال در سازه ها مورد بررسی قرار گرفته است. در ابتدا دو روش در حوزه فرکانسی به نام روش های تجزیه حوزه فرکانسی و تجزیه پیشرفته حوزه فرکانسی و یک روش در حوزه زمان به نام روش زیر فضای تصادفی تعریف گردیده است. به منظور بررسی دقت این روش ها در شناسایی پارامترهای مودال سازه های واقعی، از یک سازه سه طبقه مدل¬سازی شده در نرم¬افزار انسیس استفاده شده است. این سازه توسط نرم افزار انسیس مدل سازی شده و صحت عملکرد مدل با مقایسه نتایج تحلیل مودال سازه با نتایج آزمایشات تجربی مورد تایید قرار گرفت. پاسخ شتاب بدست آمده از مدل ایجاد شده به عنوان ورودی به روش های آنالیز مودال محیطی داده شد و پاسخ های آن با نتایج واقعی مقایسه گردیدند. مشاهده گردید که هر سه روش به خوبی فرکانس ها، شکل مودها و ضرایب میرایی سازه را تخمین می زنند. همچنین مشخص گردید که استفاده از روش زیر فضای تصادفی راحت تر می باشد، اما روش های تجزیه حوزه فرکانسی و تجزیه پیشرفته حوزه فرکانسی زمان حل کمتری دارند. همچنین مشخص گردیدکه روش تجزیه حوزه فرکانسی نسبت به روش تجزیه پیشرفته حوزه فرکانسی خطای کمتری دارد، اما در عین حال ناتوان از محاسبه ضرایب میرایی می باشد. پرونده مقاله

با بهبود مستمر فناوری مدارهای مجتمع و فناوری سیستم‌های الکترومکانیکی میکرو/نانو، توسعه دستگاه‌های ژنراتور کوچک به یک روند اجتناب‌ناپذیر در توسعه سیستم‌های میکرو الکترومکانیکی تبدیل شده ‌است. از آنجا که حجم دستگاه های الکترونیکی به طور مداوم کاهش می یابند، در نتیجه آن می توان با استفاده از ژنراتورهای پیزوالکتریک انرژی باد، انرژی مورد نیاز ریزدستگاه ها را به راحتی تامین نمود. در این پژوهش ضمن تحلیل رفتار مبدل های پیزوالکتریک به کمک نرم-افزار اجزاء محدود آباکوس، با استفاده از ساختارهای آگزتیک روشی به منظور افزایش توان استحصال شده از ژنراتورهای بادی نیز ارایه گردیده است. به این منظور سه نوع ساختار اگزتیک متفاوت مورد استفاده قرار گرفته و تاثیر جنس و ضخامت لایه آگزتیک بر رفتار سازه مورد تحلیل قرار گرفته است. بررسی نتایج بدست آمده نشان دهنده افزایش قابل قبول در ولتاژ خروجی لایه پیزوالکتریک با استفاده از ساختارهای آگزتیک می باشد به نحوی که با استفاده از این نوع ساختار افزایش 100 درصدی در خروجی قابل دستیابی است. همچنین افزایش چشمگیری در پتانسیل الکتریکی بدست آمده به کمک ساختارهای آگزتیک با شکل مشابه از جنس فولاد نسبت به ساختارهای آلومینیومی مشاهده گردید که این مسئله موید تاثیر شکل هندسی و جنس این ساختارها بر توان خروجی ژنراتور می باشد. پرونده مقاله