هدف پژوهش حاضر تحلیل نقش محیط سیاسی و ذهنی - ادراکی در تفاوت سطح نشاط در محله های منتخب شهر اهواز است. پژوهش حاضر کاربردی و از لحاظ روش شناسی"توصیفی-تحلیلی" است. ابزار مورد استفاده، ترکیبی از پرسشنامه محقق ساخته و پرسشنامه استاندارد شادکامی آکسفورد است. جامعه آماری شامل شهروندان شهر اهواز (زن و مرد) در محدوده سنی 15 سال به بالا(887280 نفر) است. حجم نمونه متناسب با جامعه آماری و بر اساس فرمول کوکران 385 نفر و روش نمونه گیری نیز طبقه ای نسبی است. پرسش نامه ها در شش محله منتخب شهرک نفت، کیانپارس، گیت بوستان، عامری، منبع آب و کوی علوی توزیع و تکمیل گردید. از آنجایی که این محلات براساس شاخص های مکانی شامل جمعیت، سطح کیفیت زندگی، قشربندی اجتماعی، دارای سطوح مختلف و تفاوت مکانی هستند و تنوعی از مکان ها و بافت های مختلف شهر اهواز اعم از حاشیه نشین، فرسوده، از پیش طراحی شده و جدید را شامل می شوند و همچنین توزیع و پراکندگی آن ها گستره جغرافیایی و مناطق شهر اهواز را پوشش می دهد، به عنوان محلات مناسب جهت بررسی و تحلیل موضوع مورد مطالعه تعیین شدند. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار spss و نرم افزار GIS استفاده شده است. براساس یافته های پژوهش، شهروندان سطح نشاط خود را نسبت به همه عوامل محیط سیاسی و ذهنی-ادراکی پایین تر از حد میانگین و حد مطلوب ارزیابی کرده اند. این امر شرایط نامناسب و احساسات منفی مانند نارضایتی، ناخشنودی و عدم اعتماد و امید به وضعیت و محیط سیاسی را برای شهروندان این شهر ترسیم می کند. تفاوت سطوح مکانی در اثرپذیری سطح نشاط شهروندان از محیط سیاسی و ذهنی-ادراکی نقش دارد و سطح نشاط شهروندان بر اساس اثرگذاری محیط سیاسی و محیط ذهنی-ادراکی از مکان ها و محله های با سطوح بالاتر به سمت مکان ها و محله های سطوح پایین تر تغییر پیدا می کند و سیر نزولی دارد. شرایط محیط سیاسی بر محیط ذهنی – ادراکی شهروندان اثر گذار است و محیط سیاسی به واسطه محیط ذهنی-ادراکی و شکل دهی به نقشه ذهنی شهروندان در بروز احساسات و رفتارهای آنان در محیط های شهری اثر گذار است. در نهایت پیشنهادها ارائه گردیده است. پرونده مقاله