تاب‌آوری ازجمله موضوعاتی می‌باشد که در علوم مختلف کاربرد فراوانی دارد و با توجه به موضوع موردمطالعه و شرایط مختلف مکانی، از آن تعاریف مختلفی ارائه‌شده است. تاب‌آوری مفهومی است که در آن‌یک موقعیت پایدار است و فرض شده است که در برابر شوک‌های خارجی محافظت می‌شود. همچنین رویکردی پیشگیرانه است که یک محیط بی‌ثبات نیاز به انطباق دارد. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی تاب‌آوری در محله‌های 10 گانه شهر کامیاران می‌باشد.جهت تحلیل و ارزیابی سطح تاب‌آوری محله‌ها از داده موجود در طرح تفصیلی شهر کامیاران استفاده گردید و درنهایت 20 شاخص مبنای تحلیل قرار گرفت. جهت وزن دهی به شاخص‌ها ازنظر اساتید و متخصصان این حوزه و با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی(AHP) و در نرم‌افزار Super decision به مقایسه زوجی شاخص‌ها پرداخته شد . طبق نظر متخصصان 4 شاخص ، تعداد ساختمان اسکلت بتنی، تعداد ساختمان اسکلت فلزی،کیفیت ابنیه قابل‌قبول و قدمت ابنیه کمتر از 10 سال(با امتیاز 7.) دارای بیشترین درجه اهمیت، ارزیابی شدند.درنهایت برای تعیین سطح تاب‌آوری محله‌ها از مدل VIKOR استفاده گردید و مشخص شد که به ترتیب محله7،محله6،محله9،محله4،محله 8،محله3،محله 10،محله2،محله5 و محله 1 رتبه 1 تا 10 تاب‌آوری در شهر کامیاران را کسب کرده‌اند. پرونده مقاله