پژوهش حاضر تاملی درباره رابطه پیری و مریدی از نگاه سبع سنابل اثر ارزشمند عبدالواحد بلگرامی(م: 912ه.ق؟ یا 915ه.ق؟) است. سبع سنابل با موضوع عرفان، تصوف، شرح احوال صوفیان هندوستان، خصوصیات و سبک زندگی عرفای چشتیه در محدودة شبه قاره، در هفت سنبله تنظیم شده و عبدالواحد بلگرامی در سنبلة دوم به بیان پیری و مریدی و حقیقت ماهیت آن پرداخته است. پژوهش حاضر به روش توصیفی ـ تحلیلی در صدد است تا رابطة پیری و مریدی را از زبان عبدالواحد بلگرامی توضیح دهد. وی قبل از هر چیز ویژگی‌های پیر صادق و نحوة برگزیدن پیران را شرح داده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بلگرامی همچون دیگر بزرگان فرقه چشتیه آدابی را برای پیر و مرید قائل است. همچنین وی به تأسی از طریقه چشتیه و برخلاف دیگر طریقت‌های عارفانه برای زنان نیز در این طریقت جایی باز کرده و قائل به گرفتن بیعت از زنان است؛ همچنین داشتن شجره و کلاه را علامت پیران می‌داند. در ادامه وی معتقد است که مرید زمانی که قدم در راه سلوک می‌نهد باید ازهمه معاصی توبه کند، موی سر بتراشد و کلاه بر سر نهد. از نگاه بلگرامی مرید یا رسمی و ظاهری است و یا صادقانه دل در گروه طریقت دارد. از نگاه وی مرید حقیقی باید ابتدا در مکارم اخلاق بکوشد و در ادامه، مقامات راه سلوک را طی کند. پرونده مقاله

انتشار مجموعه خاطرات من زنده‌ام نوشته معصومه آباد، جریانی جدید در خاطره‌نویسی ادبیات دفاع مقدس ایجاد کرد، جریانی که تلاش دارد در کنار روایت مردانه، روایتی زنانه از دوران اسارت ارائه کند. مجموعه خاطرات من زنده‌ام ، اثری کاملاً زنانه با نثری عاطفی، معناگرا، پرمایه و سالم است. در این پژوهش به تحلیل ساختار و محتوای کتاب من زنده‌ام پرداخته می‌شود. پژوهش حاضر به روش توصیفی ـ تحلیلی و از منظر ساختارگرایی به بررسی این اثر ارزنده پرداخته است. نتایج پژوهش نشان‌دهنده آن است که جنسیت راوی بر لحن، گفتار و رفتار شخصیت‌ها تأثیر زیادی گذاشته است. من زنده‌ام نقطه عزیمت روایت زنانه در آثار دوران اسارت است و به گونه‌ای برگرفته از الگوی صبر و استقامت حضرت زینب(س) است. زبان و نثر داستان با تلفیق سایر عناصر مانند طرح، زمان، شخصیت‌پردازی دقیق و حساب‌شده، تعلیق و انتظار، همه بیانگر مهارت نویسنده در داستان‌نویسی است. پرونده مقاله

ادبیات پایداری و دفاع مقدس شاخه ای پربار از ادبیات فارسی بعد از انقلاب اسلامی است که مبتنی بر اصول اسلامی و مقاومت در برابر دشمن متجاوز شکل گرفت. هدف ما جریان‌شناسی ادبی تحول این نوع از ادبیات پایداری طی جهار دهة گذشته است. لذا، ما مبتنی بر چارچوب نظری جریان‌شناسی ادبی و استفاده از روش تحلیل تاریخی، تلاش کرده‌ایم با دوره‌بندی سیر تحول ادبیات دفاع مقدس به چهار دوره، و بررسی آثار مهم هر دوره، به لحاظ موضوعی و مضمونی، با شناسایی بسامد برتر میان آن ها، جریان های ادبی موجود را شناسایی کنیم. یافته های ما نشان می دهد جریان ادبی غالب از همان آغاز جنگ تا زمانة حاضر، جریان ادبیات انقلاب اسلامی و دینی است که دارای رویکردی رئالیستی می باشد، اما این رویکرد طی چهار دهة گذشته دچار تحولاتی شده است. پرونده مقاله

کتاب پایی که جا ماند نوشته سید ناصر حسینی‌پور با محوریت بیان خاطرات اسارت از طریق یادداشت‌های روزانه است. او در طی دوران اسارت با نوشتن یادداشت‌های روزانه به ثبت رئوس کلی وقایع پرداخته است. این پژوهش تحلیل ساختار و محتوای کتاب پایی که جا ماند و بیانگر تجربه شخصی نویسنده کتاب، مطابق با یادداشت‌های روزانه دوران اسارت وی است که با استفاده از زبان و واژگان و اصطلاحات ادبی، به توصیف دقیق جزئیات دوران اسارت پرداخته و تصویری زیبا و واقعی ارائه داده است که همانا بیان درد و رنج‌های دوران اسارت و زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره شهیدان است. همچنین به دلیل بیان دقیق رویدادها می‌تواند ارزش تاریخی و استنادی در بیان وقایع تاریخی جنگ داشته باشد. زبان این اثر، بیانی روان و ساده دارد و متناسب با زمان و مکان شرح رویدادها (جنگ و اسارت) از لغات و اصطلاحات متناسب مانند بیسم چی، دیده‌بان، اردوگاه، سلول و... استفاده کرده است. پرونده مقاله