پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی آموزش تنظیم هیجان و آموزش مهارت‌های بین فردی بر تاب آوری دختران انجام پذیرفت. روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌ آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر آموزشکده فنی دخترانه ارومیه در مقاطع کاردانی و کارشناسی به تعداد 1200 نفر در سال تحصیلی 99- 1398 بود که 90 دانشجو به عنوان نمونه در سه گروه آزمایش 1، آزمایش2 و گروه کنترل براساس ملاک‌های ورود به مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمایش 1 و2 به مدت 18 جلسه 60 دقیقه‌ای آموزش دیدند و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای را دریافت نکردند. در ادامه جهت جمع‌آوری داده‌های موردنیاز از پرسشنامه تاب‌آوری کانر دیویدسون(2003) در بین سه گروه استفاده شد. داده‌های به دست آمده با بهره‌گیری از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی نظیر؛ میانگین، انحراف معیار، آزمون لون و تحلیل کوواریانس چند متغیری در محیط نرم افزار SPSS25 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها نشان داد آموزش‌های تنظیم هیجان و مهارت‌های بین فردی بر مؤلفه‌های تاب‌آوری دختران تأثیر دارد (05/0>P). همچنین مشخص گردید بین گروه آموزش تنظیم هیجان با آموزش مهارت‌های ارتباطی بین فردی بر میزان تاب‌آوری و زیر مؤلفه‌های آن(اعتماد به غرایز و تحمل عاطفه منفی و کنترل) دختران تفاوت وجود دارد (05/0>P). ولی بین گروه آموزش تنظیم هیجان با آموزش مهارت‌های بین فردی بر میزان تاب آوری و زیرمؤلفه های آن (شایستگی فردی، پذیرش مثبت و تاثیرات معنوی) تفاوت معناداری وجود ندارد(05/0>P). بنابراین می‌توان گفت با آموزش تنظیم هیجان و مهارت-های بین فردی می‌توان باورهای نامناسب و رفتارهای غیرمنطقی آنها را اصلاح کرد و با ایجاد شناخت هیجان‌ها و مهارتهای ارتباطی را ارتقاء بخشید. پرونده مقاله