تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش میانجیگر یادگیری خودتنظیمی و اهداف پیشرفت در رابطه بین باورهای معرفت­شناسی و فرسودگی تحصیلی بر روی نمونه­ای 384 نفره از دانشجویان بالاتر از ترم 4 دانشگاه پیام نور شیراز انجام گرفت. اعضای نمونه با استفاده از روش نمونه­گیری خوشه­ای تصادفی انتخاب شده و پس از جمع­آوری داده­ها، ارزیابی الگوی پیشنهادی با روش تحلیل مسیر و استفاده از برنامه AMOS، انجام گرفت و یافته­های حاصل از تحلیل الگویابی معادلات ساختاری برازش خوب الگوی نظری اولیه را با داده­ها مورد تایید قرار داد و پس از اصلاح مدل مفهومی، برازندگی بسیارخوب الگوی نهایی با داده­ها حاصل گردید. نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد که باورهای معرفت­شناختی دانشجویان در شکل­گیری نگرش آنها نسبت به فلسفه آموزش و تحصیل نقش تعیین­کننده­ای دارد و این نگرش­ها و باورها به­واسطه یادگیری خودتنظیمی و   جهت­گیری انگیزشی دانشجویان از طریق انتخاب اهداف پیشرفت می­تواند از یک طرف پیشرفت و موفقیت و از طرف دیگر استرس و فرسودگی تحصیلی را در بلندمدت برای دانشجویان به ارمغان داشته باشد. در نتیجه آگاهی دانشجو از فرآیندهای شناختی خود، هم در انتخاب اهداف پیشرفت و هم در انتخاب مسیر صحیح یادگیری(خودتنظیمی شناختی) نقش تعیین­کننده­ای دارد. پرونده مقاله