پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش جنسیت در پیش بینی تمایزیافتگی نوجوانان از تمایزیافتگی والدین انجام گرفت. پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دبیرستانی شهر تهران بود که از میان آنها 283 دانش آموز به شیوه نمونه گیری خوشه ای_ تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان به همراه هر دو والد خود، پرسشنامه فرم کوتاه تمایزیافتگی (دریک ،2011) را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از روشهای آماری ماتریس همبستگی و رگرسیون گام به گام توسط نرم افزار SPSS 22 مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد از میان مؤلفه های تمایزیافتگی والدین، واکنش هیجانی پدران می تواند 15 درصد از تمایزیافتگی پسران راتبیین کند و مؤلفه موضع من مادران 7 درصد از تغییرات تمایزیافتگی پسران را تبیین می کند و این در حالی است که تنها 7 درصد از واریانس تغییرات تمایزیافتگی دختران توسط مؤلفه همجوشی پدران و 5 درصداین تغییرات نیز توسط مؤلفه واکنش هیجانی مادران تبیین می شود(01/0>P). مؤلفه های دیگر تمایزیافتگی والدین در این پیش بینی نقشی نداشتند. پرونده مقاله