هدف از پژوهش تبیین نقش ابعاد شخصیتی برونگرایی و روان‌رنجوری بر شادی با میانجیگری هوش هیجانی و بهزیستی روانی در دانشجویان از طریق الگوسازی معادلات ساختاری است. این مطالعه از نوع پژوهش‌های همبستگی با استفاده از مدل‌یابی علّی است. جامعۀ آماری 8670 دانشجوی کارشناسی دانشگاه اصفهان و دانشگاه صنعتی بود. نمونه‌ای 410 نفری به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شد. ابزارهای اندازه‌گیری شامل پرسشنامۀ شادی آکسفورد (آرگایل، 1989)، بهزیستی روانی (ریف، 1989)، مقیاس شخصیتی نئو (کاستا و مک‌کرا، 1992)، هوش هیجانی (باران،2000) بود. داده‌ها با رویکرد مدل‌سازی معادلۀ ساختاری کواریانس (نرم‌افزار Amos) و به روش تحلیل مسیر بررسی شد. یافته‌ها بیانگر آن بود که اثر مستقیم متغیرهای برونگرایی، روان‌رنجوری، هوش هیجانی و بهزیستی روانی بر متغیر شادی معنادار است (05/0>P ). همچنین اثر غیرمستقیم متغیر برونگرایی و روان‌رنجوری بر متغیر شادی در صورتی که متغیرهای هوش هیجانی و بهزیستی روانی میانجی این دو متغیر باشند، معنادار است (05/0>P ). به علاوه اثر غیرمستقیم متغیر هوش هیجانی بر شادی در صورتی که بهزیستی روانی میانجی باشد معنادار است (05/0>P ). در نتیجه شادی به واسطۀ ابعاد شخصیتی، هوش هیجانی و بهزیستی روانی پیش‌بینی شود. پرونده مقاله

این مطالعه با هدف بررسی تأثیر مشاورۀ مسیر شغلی با رویکرد حکایتی کوکران بر انطباق‌پذیری مسیر شغلی دانشجویان نابینا انجام شد که روش پژوهش آن نیمه‌تجربی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری دانشجویان نابینای دانشگاه اصفهان و دانشگاه آزاد خوراسگان در سال تحصیلی 93ـ1392 بود.30 نفر از دانشجویان نابینا به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به شیوۀ تصادفی در دوگروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش هفت جلسۀ سه ساعته مشاورۀ مسیر شغلی با رویکرد کوکران دریافت کردند. داده‌ها با استفاده از مقیاس انطباق‌پذیری مسیر شغلی (ساویکاس و پورفلی، 2012) گردآوری و با استفاده از آزمون کواریانس تحلیل شدند. نتایج نشان داد که این مداخلۀ مشاوره‌ای بر ابعاد دغدغه، کنترل و کنجکاوی مؤثر بوده است (01/0>P ) در حالی که تأثیر معناداری بر بعد اعتماد نداشته است. به‌طور کلی نتایج پژوهش نشان داد که مشاورۀ مسیر شغلی با رویکرد حکایتی کوکران بر انطباق‌پذیری مسیر شغلی دانشجویان نابینا مؤثر است. پرونده مقاله

هدف این پژوهش بررسی رابطه رسالت مسیر شغلی با رضایت تحصیلی از طریق خودکارآمدی تصمیم‌گیری و انطباق‌پذیری مسیر شغلی و با تعدیل‌گری مقطع تحصیلی بود. طرح پژوهش، رابطه‌ای از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعة آماری کلیه دانشجویان دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 94-93 بودند. نمونه‌ای با حجم 300 نفر به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبی از بین آنان انتخاب شدند. ابزارهای اندازه‌گیری شامل مقیاس رسالت مسیر شغلی (Dik & Steger, 2006) انطباق‌پذیری مسیر شغلی (Savichas & Porfeli, 2012)، خودکارآمدی تصمیم‌گیری مسیر شغلی (Taylor & Betz, 1983) و رضایت تحصیلی (Lent et al., 2007) بود. داده‌ها از طریق تحلیل رگرسیون چندگانه و مدل‌سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد رابطه داشتن رسالت و خودکارآمدی تصمیم‌گیری به مقطع تحصیلی بستگی داشت (001/0>p). همچنین رابطه داشتن و جستجو رسالت با انطباق‌پذیری مسیر شغلی به مقطع تحصیلی بستگی داشت (001/0>p). داشتن رسالت به‌طور مستقیم و به‌طور غیرمستقیم از طریق خودکارآمدی و انطباق‌پذیری مسیر شغلی با رضایت تحصیلی دانشجویان رابطه داشت (001/0>p). در دانشجویان تحصیلات تکمیلی، مقطع تحصیلی توانست رابطه داشتن رسالت با رضایت تحصیلی از طریق انطباق‌پذیری و خودکارآمدی تصمیم‌گیری را تعدیل کند (01/0>p). به‌طورکلی خودکارآمدی و انطباق‌پذیری مسیر شغلی در رابطه بین داشتن رسالت و رضایت تحصیلی میانجی و مقطع تحصیلی تعدیل‌گر این روابط است. پرونده مقاله

این پژوهش با هدف تأثیر مشاوره گروهی مبتنی بر لنگرگاه‌های مسیر شغلی بر تصمیم‌گیری مسیر شغلی و مؤلفه‌های ارزیابی مناسب از خود، جمع‌آوری اطلاعات شغلی، انتخاب هدف، طرح‌ریزی برای آینده و حل مسئله در دانش‌آموزان متوسطه دوم انجام شد. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعة آماری این پژوهش شامل کلیة دانش‌آموزان متوسطه دوم مشغول به تحصیل در سال 96-1395 شهرستان سنندج بود. نمونه‌ای به حجم 60 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شد. ابزار سنجش، پرسشنامه تصمیم‌گیری مسیر شغلی (بتز، کلین و تیلور، 1996) بود. برای گروه‌های آزمایش که یک گروه از دختران و یک گروه از پسران انتخاب شده بودند، 8 جلسة دوساعته مشاوره گروهی مبتنی بر لنگرگاه‌های مسیر شغلی ارائه شد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد به‌کارگیری مشاوره گروهی مبتنی بر لنگرگاه‌های مسیر شغلی میزان تصمیم‌گیری مسیر شغلی و کلیه مؤلفه‌های آن را در دانش‌آموزان دختر و پسر را به‌طور معنی‌داری در گروه مشاوره نسبت به گروه کنترل بهبود بخشید و نتایج پیگیری نشان داد این تأثیر در مدت یک ماه حفظ شده است (01/0>p). بدین ترتیب مشاوره لنگرگاه‌های مسیر شغلی می‌تواند به دانش‌آموزان در تصمیم‌گیری مسیر شغلی کمک نماید. پرونده مقاله

هدف این پژوهش، پیش‌بینی شاخص‌های انطباق‌یابی شامل اکتشاف، طرح‌ریزی، خودکارآمدی تصمیم‌گیری و رفتارهای شبکه‌سازی مسیر شغلی بر اساس ابعاد انطباق‌پذیری مسیر شغلی بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی و جامعۀ آماری شامل دانشجویان شهر اصفهان بود. از جامعۀ پژوهش نمونه‌ای با حجم 450 نفر به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب با حجم انتخاب شد. داده‌ها توسط مقیاس‌های انطباق‌پذیری (Savickas & Porfeli,2012)، اکتشاف (Stumpf, Colarelli & Hartman, 1983)، طرح‌ریزی (Gould, 1979)، خودکارآمدی تصمیم‌گیری (Betz, Klein & Taylor, 1996) و رفتارهای شبکه‌سازی (Forret & Dougherty, 2001) مسیر شغلی جمع‌آوری شد. یافته‌ها بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام نشان داد که از میان ابعاد انطباق‌پذیری، ابعاد دغدغه، کنترل و اعتماد به‌طور معناداری قادر به تبیین 37 درصد از واریانس طرح‌ریزی بودند. دغدغه، اعتماد و کنجکاوی به‌طور معناداری قادر به تبیین 34 درصد از واریانس اکتشاف بودند. اعتماد و دغدغه، به‌طور معناداری 20 درصد از واریانس رفتارهای شبکه‌سازی را تبیین نمودند. 55 درصد از واریانس خودکارآمدی تصمیم‌گیری مسیر شغلی نیز با کنترل، دغدغه و اعتماد پیش‌بینی شد. به‌طورکلی نتایج بیانگر اهمیت انطباق‌پذیری مسیر شغلی و ابعاد آن در پیش‌بینی شاخص‌های انطباق‌یابی شامل اکتشاف، طرح‌ریزی، خودکارآمدی تصمیم‌گیری و رفتارهای شبکه‌سازی مسیر شغلی بود. پرونده مقاله

در این پژوهش که یک پژوهش کیفی محسوب می شود، با استفاده از روش تحلیل محتوای تلخیصی الگوها و روش های شناسایی استعداد در متون روان شناسی و علوم تربیتی مورد رصد و بررسی قرار گرفت. برای این کار ابتدا با مراجعه به متون، مطالب و مضامین مرتبط با چگونگی شناسایی استعداد یاداشت‌برداری شد. سپس اطلاعات به دست آمده کد گذاری و طبقه بندی شد. یافته های پژوهش در چهار طبقۀ اصلی، الگوهای شناسایی، مراحل کلی شناسایی، منابع شناسایی و روش ها و تکنیک های شناسایی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد در منابع روان شناسی و علوم تربیتی در حال حاضر سیزده الگوی رایج برای شناسایی استعداد وجود دارد که همۀ آن ها، با وجود تفاوت هایی که با هم دارند، در فرایند شناسایی خود از پنج مرحلۀ کلی؛ غربالگری، گردآوری شواهد، جایگذاری، ترمیم و تمایز تبعیت می کنند. این الگوها در مجموع با بهره‌گیری از پنج منبع متفاوت؛ والدین، معلمان، همسالان، خود فرد و متخصصان و همچنین استفاده از پانزده روش و تکنیک مشخص، نسبت به شناسایی استعدادها اقدام می کنند. پرونده مقاله