گونه‌های مختلف فارسی گفتاری که امروزه در خراسان ایران، تاجیکستان و شمال افغانستان صحبت می‌شود، بازماندۀ زبان فارسی دری هستند که در آغاز دورۀ اسلامی در این منطقه شکل ‌گرفته و رواج پیدا کرده است. در این گونه‌ها واژه‌هایی دیده می‌شوند که بر پایۀ اصول زبان شناسی زبان های ایرانی نمی‌توانند فارسی اصیل محسوب شوند، بلکه وام واژه‌هایی هستند که در اثر تماس زبانی فارسی با دیگر زبان های ایرانی که در گذشته و حال در این مناطق رواج داشته‌اند، وارد این گونه‌های فارسی شده‌اند. در این مقاله پس از مقدمه‌ای دربارۀ چگونگی شکل‌گیری زبان فارسی در منطقۀ خراسان و زبان های کهنی که قبل از فارسی در این منطقه رواج داشته‌اند، خاستگاه احتمالی وام ‌واژه‌ها در فارسی خراسان بررسی شده است، سپس با برشمردن تعدادی از وام ‌واژه‌‌های ایرانی در فارسی خراسان، و بررسی ویژگیهای آوایی آن ها، سعی شده تا خاستگاه این وام‌ واژه ها در زبان ها یا گویش ‌های ایرانی نشان داده شود. پرونده مقاله