مدل­های شبکه­ای دو مرحله­ای تحلیل پوششی داده (DEA)، ازجمله مدل­های پرکاربرد در بسیاری از رشته­های مدیریت و صنایع است. یکی از مفاهیمی که در تئوری تولید، نظر پژوهشگران را به خود جلب کرده است، مفهوم رتبه­بندی واحدها با شبکه دو مرحله­ای است. رتبه یک واحد می­تواند اطلاعات سودمندی در زمینه فعالیت­های بهینه واحدهای تصمیم­گیرنده (DMUs) در اختیار تصمیم­گیرنده (مدیر) قرار دهد. اینکه کدام واحد بر واحد دیگر اولویت دارد. این مفهوم ارجعیت یک واحد را از نظر کارایی و اثربخشی بر واحدهای دیگر مشخص می­کند. محاسبه کارایی واحدها درشبکه دو مرحله­ای DEA انجام شده است و اندازه کارایی واحد دو مرحله­ای می­تواند ملاک مناسبی برای رتبه­بندی یک واحد باشد. اما مشکل اصلی زمانی است که چند واحد کارا همگی رتبه یک را لحاظ می­کنند. هدف از این پژوهش، ارائه مدلی جهت رتبه­بندی واحدهای کارا با استفاده از روش وزن مشترک در شبکه دو مرحله­ای DEA است. پرونده مقاله

علم اقتصاد به ظرفیت برنامه ریزی با مقیاس اقتصادی وابسته است. اقتصاد دانان ویژگی های تابع تولید را بررسی می کنند در حالی که مدیریت عملیاتی جامعه بر تحقق تقاضا متمرکز شده است تا از دست دادن فروش یا موجودی از کاهش هزینه ها جلوگیری کند و حداکثر سود حاصل شود. با این حال، شرکت هایی که کمبود ظرفیت دارند، نیاز به دستیابی به اندازه مقیاس اقتصادی و تقاضای تحقق آن به طور همزمان را دارند، به خصوص زمانی کهتقاضای شرکت  ها متغیر است.اما همیشه میزان تقاضای مشتری برابر با میزان خروجی نیست، میزان تقاضا ممکن است کمتر از ماکزیمم سطح خروجی بیشترین مقیاس بهره وری (MPSS)، بین بیشترین سطح خروجی MPSS و ماکزیمم سطح خروجی ها ویا بزرگتر از ماکزیمم سطح خروجی ها باشد. در این مقاله قصد داریم متناسب با هر سه سناریو عنوان شده سطح تقاضا، بیشترین مقیاس بهره وری را در مقایسه با تقاضای محقق شده برای شرکت های فعال بیمه در سال 1396 بیابیم. در واقع، کاربردی ازمقاله لی (2016) را در شرکت های بیمه در کشور ایران بررسی خواهیم کرد. پرونده مقاله