استفاده از رویکردهای سنتی مبتنی بر تنزیل جریان‌های نقدی برای ارزیابی و مقایسه فرصت‌های سرمایه‌گذاری در بسیاری از صنایع رایج است. از آنجا که در این نوع سرمایه‌گذاری عدم اطمینان قابل توجهی وجود دارد، تکیه بر رویکردهای سنتی به دلیل در نظر نگرفتن انعطاف مدیریتی می‌تواند به تصمیم‌گیرهای نادرستی منجر شود. در این پژوهش رویکرد مبتنی بر اختیار واقعی در بودجه‌بندی سرمایه‌ای با رویکرد سنتی مقایسه شده است. فرضیه پژوهش این است که رویکرد اختیار واقعی، کیفیت فرآیند تصمیم‌گیری و انتخاب سبد سرمایه‌گذاری از بین طرح‌های پرخطر را بهبود می‌بخشد. باتوجه به این موضوع؛ با استفاده از روش مورد کاوی و با توجه دو شاخص میزان دسترسی و کامل‌تر بودن اطلاعات مالی، یک شرکت سرمایه‌گذاری خطرپذیر در حوزه تولید محصولات دارویی و تجهیزات پزشکی و درمانی برای پیاده‌سازی مدل انتخاب گردیده است. نتایج نشان می‌دهد که عملکرد مدل بودجه بندی سرمایه‌ای بر اساس برنامه‌ریزی پویا و اختیار واقعی با در نظر گرفتن ارزش انعطاف تصمیم‌گیری، دقیق‌تر از روش‌های سنتی بودجه‌بندی است. پرونده مقاله