ﻫﺪف ﺷﺮﻛﺖﻫﺎی ﺻﺎدراﺗﻲ از ﻋﺮﺿﻪ ﻛﺎﻻﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﺎزارﻫﺎی ﺧﺎرﺟﻲ، علاوه بر ﻛﺴﺐ ﺳﻮد، اﻓﺰاﻳﺶ رقابت‌پذیری در ﻃﻮل زﻣﺎن اﺳﺖ. مقاله حاضر با هدف بررسی تأثیر سازگاری، ارتباطات و همکاری بر تعهد و اعتماد و نقش آنها بر عملکرد صادرات با نقش تعدیلگر رقابت ناکارآمد صورت گرفته است. این پژوهش کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل 600 نفر از مدیران و کارشناسان شرکت‌های صادرکننده فرآورده‌های نفتی و پتروشیمی در شهر تهران است. حجم نمونه پژوهش بر اساس فرمول کوکران، به تعداد 234 نفر تعیین شد و از روش نمونه‌گیری در دسترس استفاده شده است. گردآوری داده‌ها بوسیله پرسشنامه حسب‌اله و همکاران (2019)، لی و ژانگ (2007) و بوسو و همکاران (2019) انجام شد. روایی پرسشنامه با استفاده از روش دلفی و نظرات خبرگان و پایایی آن، توسط آلفای کرونباخ تایید شد. تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها با استفاده نرم‌افزار Amos اانجام شد. یافته‌ها نشان داد سازگاری، ارتباطات و همکاری بر اعتماد و تعهد در شرکت‌های صادرکننده فرآورده‌های نفتی و پتروشیمی تأثیر مثبت و معنادار دارند. همچنین، تعهد و اعتماد بر عملکرد صادرات این شرکت‌ها تأثیر مثبت و معنادار دارند. علاوه بر این، نقش تعدیلگر رقابت ناکارآمد در روابط میان اعتماد و تعهد بر عملکرد صادرات مورد تایید قرار گرفت. پرونده مقاله