هر سرمایه گذاری در صدد حداکثر سازی تابع مطلوبیت سرمایه گذاری خود در بازار سرمایه از طریق انتخاب ترکیب سبد سرمایه گذاری بهینه می باشد. در این تحقیق سعی بر آن است که با مقایسه یک رویکرد جدید در بهینه سازی پرتفوی براساس نظریه ارزش فرین با مدل میانگین – واریانس مارکویتز مشخص نمایم کدامیک از این دو روش در انتخاب یک پرتفوی کارآ موفق تر است. قلمرو زمانی تحقیق از ابتدای سال 1392 تا پایان سال 1397 و جامعه آماری نیز 50 شرکت برتر بورس اوراق بهادار تهران بوده است. در گام اول با استفاده روش حداکثر سازی تابع درست نمایی، نوع توزیع حدی بازده شرکت های فعال و برتر بورسی مشخص گردید و در گام بعد مرز کارآ سرمایه گذاری ریسکی در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از یک مدل برنامه ریزی کوآدرتیک با رویکرد ارزش فرین محاسبه و با مرز کارآ مدل مارکویتز مقایسه گردید.. با توجه به نتایج حاصل از آزمون رتبه علامت دار ویلکاکسون برای مقایسه بازده واقعی پرتفوهای بهینه در دو مدل مارکویتز و ارزش فرین (0.866=p و 0.169-=Z) مشاهده می شود دو مدل مذکور در طول دوره مورد مطالعه در مجموع بازدهی یکسانی برای مرز کارآ سرمایه گذاری ریسکی داشته اند. پرونده مقاله