یکی از مفاهیم اصلی رویکردهای پسانوین و معاصر، مفهوم رهبری است. یکی از وظایف مهم مدیریت، رهبری است و برخی از صاحب‌نظران مدیریت، رمز موفقیت مدیران را در توان رهبری منابع انسانی تحت سرپرستی آن‌ها می‌دانند. این مقاله به بررسی تأثیر سبک‌های رهبری بر انگیزش کارکنان بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران پرداخته است. کارکنانی که دارای مقام کارشناس و بالاتر بودند به‌عنوان جامعه نمونه این پژوهش انتخاب شدند که با توجه به مشخص بودن تعداد جامعه آماری، 239 نفر به‌عنوان جامعه نمونه برای این پژوهش انتخاب شدند. نتایج نشان داد که از میان میانگین‌های به‌دست‌آمده، سبک رهبری مشورت‌جویانه بیشترین میانگین را دارد؛ بدان معنا که در حال حاضر در بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران این سبک بیش از سایر سبک‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرد. بعد از آن سبک رهبری مشارکت جویانه ، سبک رهبری خیرخواهانه و سبک رهبری مستبدانه قرار دارند؛ همچنین سبک اقتدارگری مستبدانه رابطه منفی بر انگیزش کارکنان دارد؛ به علاوه علی‌رغم وجود رابطه معنادار بین سبک رهبری خیرخواهانه با انگیزش کارکنان، در بررسی رابطه همزمان سبک‌های رهبری اثر این متغیر خنثی‌ شد و درنتیجه سبک رهبری خیرخواهانه با انگیزش کارکنان رابطه معناداری ندارد. بر اساس نتایج رگرسیون، دو سبک رهبری مشورت‌جویانه با ضریب بتای 212/0 و مشارکت‌جویانه با ضریب بتای 355/0 اثر مثبت و معناداری بر انگیزش کارکنان دارند؛ بنابراین سبک رهبری مشارکت جویانه بیشترین تأثیر مثبت را بر انگیزش کارکنان دارد. نتایج پژوهش حاضر می‌تواند مدیران را در انتخاب سبک رهبری که باعث افزایش انگیزش کارکنان می‌شود، یاری کند و مسیر جدیدی را برای مطالعات دانشگاهی و تجربه های عملی در حوزه سبک‌های رهبری و انگیزش کارکنان هموار سازد. پرونده مقاله