این نوشتار درپی به دست دادن نشانگرهای علم درمتون دینی اسلامی است. از این حیث در این نوشته به اصلی ترین منابع ومأخذ دینی یعنی قرآن(‌به عنوان سرمتن مقدس)ونهج البلاغه (‌پیرامتن) مراجعه شده است تا جهت‌گیری این منابع را در موضوع مورد بررسی مشخص نماید.افزون بر این،روایت عالمان و شارحان حقیقی این دو منبع شامل پیامبر(ص) و ائمه معصومان (ع) و سنت آنان(‌سنت نبوی – سنت علوی) ونیز ‌قرائت مفسران و عالمان مسلمان از علم درقرآن کریم،نهج البلاغه وکلمات معصومان مورد کاوش و بررسی قرار گرفته است. قرآن کریم اصلی ترین منبع و مراجع اسلامی،حامل پیام هایی از سمت سوی خداوند تبارک تعالی به آدمی هستند که حجیتی تام دارند وحجیت دیگر منابع اسلامی ازاین منبع سیراب می شوند و پر پیدا است که بدون شناخت قرآن،شناخت اصول و فروع اسلام نیز میسر نیست. پرونده مقاله