پژوهش حاضر با هدف بررسی روابط دوستی بین دانشجویان دختر و پسر دانشگاه آزاد اسلامی و با تاکید بر سه عامل اجتماعی مؤثر بر آن یعنی خانواده، مناسک مذهبی و رسانه‌ها صورت گرفته است. روش تحقیق حاضر پیمایشی و به لحاظ نوع و هدف، کاربردی بوده و جامعه آماری آن شامل دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی مشهد به تعداد 26986 نفر می‌باشند، که از این بین تعداد 387 نفر به‌صورت تصادفی و به‌عنوان جامعه نمونه انتخاب گردیدند. جهت گردآوری اطلاعات از مطالعات اسنادی و شیوه‌های میدانی استفاده شده است. پرسش‌نامه تحقیق، محقق ساخته بوده و بر مبنای داده‌های تولید شده در پیمایش و استناد به مبانی نظری طراحی گردید، سپس داده‌ها جمع‌آوری و به‌کمک نرم افزار spss، با استفاده از آمارهای توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در نهایت فرضیات تحقیق مورد تأیید واقع شد. به‌طور کلی یافته‌ها حاکی از آن بود که بین سه متغیر مستقل تحقیق با متغیر تابع، رابطه معناداری وجود دارد. به‌طور خلاصه می‌توان گفت ارتباط سالم با خانواده و دارا بودن گرایشات مذهبی، موجب کاهش ارتباط ناسالم در بین جوانان می‌شود. پرونده مقاله

قاعده ی لاحرج، از پیشرفته‌ترین قواعد فقهی است که ضمن دارا بودن مبانی نقلی و عقلیِ قدر متیقن، داری قلمرو گسترده‌ای است و از عبادیات تا معاملات را شامل می‌شود. تعدد زوجات، یکی از موضوعاتی که استفاده از قاعده ی لاحرج در آن، مطرح است. نوشتار پیش رو، به این موضوع پرداخته است که هر یک از زوج یا زوجه برای جواز تعدد زوجات یا طلاق می‌توانند به قاعده ی لاحرج استناد جویند و از آن، استفاده کنند یا خیر؟ با بررسی منابع فقه امامیه و عامه، به دست می آید که قاعده ی لا حرج، قاعده ای مبتنی بر حالات شخصی است و مصادیق آن، غیر قابل حصر است و زوج، برای تعدد زوجات، به استناد به قاعده ی مذکور، نیازی ندارد. از منظر فقهای امامیه، قاعده ی لاحرج می‌تواند زوجه را در اخذ حکم طلاق یاری کند؛ هرچند که جواز شرعی یا قانونی بر تعدد زوجات باشد. فقهای عامه، با این دیدگاه مخالف هستند. کاربرد قاعده ی لاحرج برای زوجه به ‌صراحت در ماده 1130 قانون مدنی و تبصره آن، منعکس است و تأثیرپذیری قوانین ایران از دیدگاه فقه امامیه را بار دیگر احراز می‌کند. پرونده مقاله