مخاطرات طبیعی همیشه و در همه زمان ها به صورت ناگهانی رخ داده است. جوامع انسانی همیشه از این مخاطرات زیان های بسیار زیادی دیده اند. یکی از راه های مقابله با این مخاطرات افزایش تاب آوری جوامع در مقابل این خطرات است. هدف این پژوهش ارزیابی تاب آوری جوامع شهری و روستایی در برابر مخاطرات طبیعی و ارائه الگوی تاب آوری در هریک از جوامع در شهرستان گلپایگان است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش انجام کار، توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق را تمام سرپرستان خانوارهای شهری و روستایی شهرستان گلپایگان (30419خانوار) تشکیل می‌دهد که از میان آنها حجم نمونه‌ای با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 379 نفر به‌ صورت تصادفی انتخاب ‌شده است. جهت تجزیه و تحلیل یافته از آزمون تی تک نمونه ای، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر استفاده شده است. نتایج تحلیل رگرسیون نتایج نشان داد که شاخص اقتصادی با ضریب بتای 434/0 بیشترین تاثیر را بر جوامع شهری و روستایی دارد و شاخص نهادی با ضریب بتای 167/0 کم ترین تاثیر را داشته است. همچنین نتایج تحلیل مسیر نشان داد که متغیر اقتصادی با اثر کلی 723/0 و متغیر اجتماعی با اثر کلی 526/0 به ترتیب بیشترین تاثیر را بر تاب آوری جوامع شهری و روستایی شهرستان گلپایگان دارند و متغیر کالبدی- محیطی با اثر کلی 265/0 کم ترین تاثیر را در میان سایر متغیرها بر تاب آوری جوامع شهری و روستایی شهرستان گلپایگان داشته است. همچنین نتایج بررسی کارشناسان نشان داد که میزان تاب آوری جوامع روستایی به مراتب پایین تر از میزان تاب آوری جوامع شهری است. همچنین نتایج بررسی ها نشان داد که در مجموع میزان تاب آوری جوامع روستایی برابر با 807/2 و در جوامع شهری برابر با 188/3 است که نشان دهنده تفاوت تاب آوری در دو جامعه شهری و روستایی است. پرونده مقاله

پژوهش حاضر با هدف بررسی و تحلیل فضایی– مکانی چگونگی تأثیر روابط شهر ملایر و روستاها بر منابع انسانی نواحی روستایی بخش مرکزی با رویکرد آینده پژوهی صورت گرفته است. این تحقیق با روش توصیفی - تحلیلی و کاربردی در چند مرحله به شیوه های کتابخانه ای و میدانی به صورت تهیه پرسشنامه انجام گردیده است. از دو جامعه آماری استفاده شده است الف. جامعه آماری در رابطه با تأثیر روابط شهر بر منابع انسانی پژوهش که 73 روستای بخش مرکزی شهرستان ملایرمی‌باشد و با توجه به حجم بالای جامعه آماری اقدام به نمونه برداری از روستاها شده است که100 خانوار از 5روستای مرکز دهستان به عنوان نمونه مورد مطالعه تحقیق انتخاب گردید. همچنین جامعه آماری آینده پژوهی که 20 نفر از متخصصین رشته های مرتبط با امر روستا و کشاورزی بوده است. در نهایت از تکنیک های دلفی، تحلیل ساختاری و نرم افزارهای میک مک استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که: شهر ملایر به عنوان شهر دوم استان با تجمیع امکانات زمینه قطبی شدن جمعیت و امکانات را فراهم نموده و به لحاظ اقتصادی و اجتماعی شهر ملایر با خرید محصولات (زراعی – باغی-دامی) روستائیان و ارائه مایحتاج رفاهی– معیشتی به روستاها ارائه خدمات نموده است. ولیکن رابطه بیشتر یک سویه بوده به گونه‌ای که در مدت زمان 60 سال از سال 1335 بیش از 100 روستا کاملاً تخلیه شده‌اند و نسبت شهرنشینی از 9/15 درصد به 20/65 درصد در سال 1395 افزایش یافته است. همچنین با توجه به نتیجه گیری از سیستم میک مک و آینده نگری صورت گرفته 24 عامل اصلی در توسعه منابع انسانی نواحی روستایی موثر می باشند که رفع تبعیض بین نواحی شهری وروستایی و همچنین بهبود و متعادل کردن رابطه بین شهر ملایر و روستاها، ارتقائ منزلت روستائیان، بهبود راهها وامکانات ارتباطی، خرید تضمینی و تأمین منابع مالی مورد نیاز روستائیان، توسعه اشتغال پایدار در روستاها، ساماندهی مراکز خدمات رسانی، کاهش تصدی گری، آمایش سرزمین وتوجه به روستاهای خاص، گسترش تعاونی های تولید وتوسعه فناوری، بهبود مدیریت منابع آب به همراه مدیریت یکپارچه توسعه وعمران روستاها به عنوان پیشرانهای مهم شناسایی گردیدند. پرونده مقاله