پژوهش حاضر به مقایسه مدل ساختاری مرتون مبتنی بر اطلاعات بازار و مدل تحلیل تشخیصی مبتنی بر اطلاعات حسابداری در بانک ها طی سال های 1386 الی 1398می پردازد. با توجه به ساختار متفاوت ترازنامه بانک ها، برای اولین بار با استفاده از روش تخمین حداکثر درستنمایی اطلاعات انتقالی و لحاظ سایر بدهی ها با ضریب تعدیل، ارزش بازار و نوسان دارایی ها با استفاده از قیمت سهام تخمین زده شده و با مدل تعدیل شده مرتون، متغیر فاصله تا نکول و احتمال نکول محاسبه می گردد. سپس با مدل تحلیل تشخیصی و شاخص لامبدای ویلکز، مدلی مبتنی بر اطلاعات حسابداری به منظور سنجش ریسک اعتباری بانک ها معرفی می گردد. از میان متغیرهای مورد بررسی، اعتبارات غیرفعال به کل اعتبارات، اعتبارات به چهار سپرده و ذخیره اختصاصی به اعتبارات غیرفعال به ترتیب دارای بیشترین تاثیر در تعیین ریسک اعتباری بانک ها می باشند که با ضرایب استانداری، نمره z را تعیین می کنند. هرچه نمره z کمتر باشد ریسک اعتباری بیشتر است و برعکس. در نهایت با استفاده از پروفایل صحت تجمعی و نسبت صحت که شیوه ای نوین در تعیین مدل کارامد ریسک اعتباری است، مدل ساختاری مرتون با مدل تحلیل تشخیصی مقایسه و در نهایت مدل ساختاری مرتون با نسبت صحت معادل 70.97 درصد به عنوان مدلی کارامد جهت سنجش ریسک اعتباری بانک ها معرفی می گردد پرونده مقاله