ﻫﺪف از ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ، ﺑﺮرﺳﯽ تأثیر اﻧﺪازه ﺷﺮﮐﺖ بر راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ بازده متعارف، بازده نامتعارف و باور ناهمگن سرمایه‌گذار هست. برای محاسبه اندازه شرکت از لگاریتم طبیعی ارزش دفتری دارایی‌ها، بازده نامتعارف از مدل سه عاملی فا ما و فرنچ، بازده متعارف از تفاوت بین نوسان بازده و نوسان بازده نامتعارف و باور ناهمگن از طریق به دست آوردن قیمت نسبی(مدل بیایس، 2008) استفاده‌شده است. تعداد 110 شرکت در بازار سرمایه ایران در دوره زمانی 1385 تا 1395 به‌عنوان جامعه آماری، موردبررسی قرارگرفته است. برای آزمون فرضیه‌ها، از تحلیل رگرسیون به روش داده‌های ترکیبی استفاده‌شده است. نتایج بررسی نشان می‌دهد که بازده متعارف و نامتعارف سهام بر باور ناهمگن سرمایه‌گذار اثر می‌گذارد و تأثیر این دو متغیر بر باور ناهمگن در شرکت‌های بزرگ نسبت به شرکت‌های کوچک، بیشتر است؛ بنابراین اجزای بازده سهام می‌تواند باور سرمایه‌گذار را تحت تأثیر قرار دهد و در تصمیم‌گیری بابت سرمایه‌گذاری به چالش بکشاند. پرونده مقاله