تایید رابطه مستقیم ریسک غیرسیستماتیک و بازده از یک سو (نظیر درو و همکاران (2006) و فو (2009)) و تصریح رابطه معکوس نوسان‌پذیری غیرسیستماتیک و بازده توسط محققانی نظیر آنگ و همکاران (2006 و 2009) از سوی دیگر، منجر به شکل‌گیری معمای ریسک غیرسیستماتیک گردیده است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش گشتاورهای سوم و چهارم به عنوان توضیح احتمالی معمای ریسک غیرسیستماتیک است. به این منظور، نمونه‌ای متشکل از 270 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال‌های 1378 تا 1389 با استفاده از رویکرد پرتفوی و مدل فاما-مک‌بث (1973) مورد بررسی قرار گرفت. مجموع مشاهدات استفاده شده برای آزمون‌های مذکور به طور متوسط بالغ بر 9000 شرکت-فصل است. نتایج به دست آمده، رابطه مثبت چولگی و بازده را تایید کرده اما نشان می‌دهد رابطه معناداری بین کشیدگی و بازده برقرار نیست. تاثیر چولگی و کشیدگی بر رابطه ریسک غیرسیستماتیک و بازده سهام قویاً متاثر از ملاحظاتی نظیر سنجه IVOL، قواعد مکانیکی اعمال شده بابت معاملات اندک و الگوی وزنی بازده پرتفوی است. با این حال، با عنایت به نبود نظریه صریحی در خصوص قیمت‌گذاری گشتاورهای مرتبه سوم و چهارم، انتساب منشاء رابطه ریسک غیرسیستماتیک و بازده به چولگی یا کشیدگی کماکان در هاله‌ای از ابهام است. پرونده مقاله