سرنوشت انسان از کودکی با فضای اطراف آن عجین گشته است. گسترش ساختمان‌سازی‌های عمودی و استفاده از حداقل فضاها برای ایجاد منازل امروزه فرصت احداث حیاط و کوچه‌های امن را برای فعالیت‌های بدنی کودکان(مانند دویدن، بازی کردن، ورزش کردن و...) نمی‌دهد. در این شرایط است که نقش فضای سبز عمومی شهر برای بزرگسالان و به خصوص کودکان پررنگتر می‌گردد. لذا طراحان فضای شهری با بررسی نیازها و مشکلاتی که کودکان در محیط‌های شهری با آن روبه‌رو هستند می‌توانند ضمن برنامه‌ریزی و طراحی مناسب در جهت فراهم‌آوردن شرایط مطلوب برای رشد جسمی ذهنی، عاطفی و اجتماعی کودکان و شکوفایی استعدادها و علایق آنها بسترساز فضایی باشند که کودکان با امنیت و به صورت فعال در آن حضور داشته باشند. با این همه، معضل کمبود فضای سبز و توزیع نامناسب آن در بسیاری از شهرهای ایران به چشم می‌خورد. یکی از عمده‌ترین دلایل این موضوع عدم تامین آب مورد نظر و خشکی هوا می‌باشد. شهر سمنان نیز به عنوان یکی از شهرهای کویری با شرایط اقلیمی خاص، نیازمند فضای سبز شهری مطلوب است. در پژوهش حاضر که از نوع کاربردی و براساس شیوه‌ی تحقیقی– تحلیلی نگاشته شده است، جمع‌آوری اطلاعات به صورت اسنادی (کتابخانه‌ای) و میدانی صورت پذیرفته است. جهت بررسی شاخص‌های پژوهش پرسشنامه‌ای تدارک دیده شد و در میان اقشار متفاوت جامعه توزیع گردید. سپس با استفاده از GIS و تحلیل انجام شده، ضریب اهمیت به هر یک از شاخص ها اختصاص داده شد. در نهایت با توجه به فرمول تالیفی پژوهش از طرح پیشنهادی آقای کامبیز بهرام سلطانی، مقدار سرانه پیشنهادی برای کاربری فضای سبز در شهر سمنان با توجه به شرایط اقلیمی نامناسب، 28 مترمربع پیشنهاد گردید. نتیجه پژوهش نشان می دهد که شهر سمنان با توجه به شرایط اقلیمی، از سرانه مناسب پیشنهادی پژوهشی فاصله زیادی دارد. در پایان راهکارهای جهت بهبود فضای سبز پیشنهاد شده است. پرونده مقاله