تخریب زمین و بیابان زایی در دهه اخیر تحت اثر متقابل عوامل آب و هوایی، تغییر کاربری اراضی و فشار انسان تشدید شده است. آگاهی از این که بیابان زایی در کدام اکوسیستم ها اتفاق می افتد مهم ترین مرحله کنترل و مقابله با این پدیده است. لذا هدف این پژوهش بررسی حساسیت اکوریجن های استان لرستان به بیابان زایی با استفاده از روش ارزیابی چرخه حیات است. به این منظور محدوده مطالعاتی به شش اکوریجن از نظر شرایط اقلیمی و تیپ غالب پوشش گیاهی طبقه بندی شد. سپس شاخص های خشکی، فرسایش آبی و استحصال مفرط از آب های زیرزمینی به عنوان معیارهای ارزیابی انتخاب شد. لایه های اطلاعاتی مربوط به هر یک از شاخص ها با استفاده از سیستم های اطلاعات جغرافیایی تهیه شد. در نهایت متغیرهای انتخابی با نقشه اکوریجن تلفیق و شاخص توصیف برای هر یک از این متغیرها محاسبه و از مجموع این شاخص ها توصیف، شاخص توصیف کلی به دست آمد. نتایج نشان داد که اکوریجن 5 (اقلیم خشک/گونۀ غالب گون) با مقدار شاخص توصیف 29/1 بیشترین حساسیت و اکوریجن 1 (اقلیم خشک مجاور مرطوب/گونۀ غالب بلوط) مقدار شاخص توصیف 29/0 کمترین حساسیت به بیابان زایی را دارد. همچنین نتایج نشان داد که شاخص خشکی با ارزش 69/2 مؤثرترین شاخص در افزایش حساسیت منطقه به بیابان زایی است و بنابراین در برنامه ریزی، مدیریت و مقابله با بیابانی شدن باید به این مسأله توجه جدی داشت. پرونده مقاله

دمای سطح زمین از شاخص های مهم ارزیابی کیفیت زیستگاه در مقیاس های محلی و جهانی است. در تحقیق حاضر اثرات فاکتورهای کاربری اراضی، سازند زمین‌شناسی، عوامل توپوگرافی و اقلیم بر دمای سطح در منطقه خارستان بررسی شد. در این راستا از تصاویر تیرماه ماهواره لندست 7 و 8 طی دوره 1379-1396، مدل رقومی ارتفاع، نقشه زمین شناسی و توپوگرافی استفاده شد. دمای سطح از روش پنجره مجزا و کاربری اراضی از روش طبقه‌بندی نظارت‌شده برای سال 1396 استخراج شد. ارتباط بین دمای سطح با متغیرهای ارتفاع، جهت، شیب، پوشش گیاهی، رطوبت سطح خاک و دمای هوا با استفاده از روش‌های آماری بررسی شد. نتایج نشان داد میانگین دمای سطح، 43 درجه سانتی گراد، شاخص نرمال شده تفاضل پوشش گیاهی 0.144 و شاخص تفاضلی رطوبت نرمال شده 0.068- بود. با توجه به طبقه بندی تصاویر با دقت کلی 99.96 درصد و ضریب کاپای 0.96، کاربری مرتع و باغ به ترتیب بیشترین و کمترین مساحت را به خود اختصاص داده‌اند. بیشترین مقدار دمای سطح C° 53 در اراضی دارای خاک لخت و مناطق مسکونی و کمترین C° 29 در اراضی باغی مشاهده شد. درحالی‌که بیشترین و کمترین مقدار دمای سطح به ترتیب مربوط به سازندهای پابده گورپی و آسماری بود. در دامنه های آفتابی بیشترین همبستگی 0.5<R2، بین دمای سطح، ارتفاع، دما، پوشش گیاهی و رطوبت سطحی مشاهده شد. درحالی‌که در دامنه های سایه دار دمای سطح بیشترین همبستگی 0.5<R2 را با ارتفاع، دما و پوشش گیاهی داشت. از عوامل ذکرشده ارتفاع و دما بیشترین تأثیر را بر دمای سطح داشتند. همبستگی شاخص نرمال شده تفاضل پوشش گیاهی و شاخص نرمال شده رطوبت با دمای سطح معکوس 0.9< بود. درحالی‌که همبستگی بین دمای سطح و دمای هوا مثبت بود. بنابراین کاربری اراضی، جنس زمین، توپوگرافی، پوشش گیاهی، رطوبت خاک و دمای هوا در تعادل دمایی اکوسیستم مؤثرند. پرونده مقاله

عوامل متعددی بر گرادیان دمای سطح زمین تاثیر گذارند در این میان یکی از عوامل متاثر از فعالیت‌های انسانی تغییرات کاربری اراضی است که می-تواند منجر به تغییرات دمایی سطح زمین شود. تغییرات دمایی سطح زمین کلیمای طبیعی منطقه را متاثر می‌سازد لذا درک تغییرات و بیلان آن در شناخت اثرات غیر مستقیم دخالت انسان در اکوسیستم‌ها و مدیریت آن ضروری است. تحقیق حاضر بررسی کاربری اراضی، خصوصیات دمای سطح زمین در هر کاربری و همچنین همبستگی بین تغییرات دمای سطح زمین و شاخص تفاضلی نرمال شده پوشش گیاهی (NDVI) است. در این مطالعه به منطور بررسی کاربری اراضی، دمای سطح زمین و NDVI از تصاویر ماهواره لندست 5 (TM) در 1990، 2010 و ETM7 2000 و 8OLI برای 2017 استفاده شد. کاربری اراضی با استفاده از روش طبقه بندی نطارت شده بررسی شد. نتایج نشان داد مقدار دمای سطح زمین در هر کاربری متفاوت و بیشترین مقدار آن در اراضی دارای خاک لخت و مناطق مسکونی و کمترین در اراضی باغی مشاهده شد. تفاوت دمای سطح در میان مناطق مسکونی و دارای پوشش گیاهی در سال‌های 1990، 2000، 2010 و 2017 به ترتیب 58/3 ، 27/2، 02/3 و12/2 درجه سانتیگراد بود. همچنین تفاوت دما بین مناطق دارای خاک لخت و دارای پوشش گیاهی در این چهار دوره به ترتیب به 3/3 ، 8/0، 08/1 و 38/2 درجه سانتیگراد بود. در این پژوهش رابطه بین NDVI و دمای سطح زمین نشان دهنده همبستگی منفی بود، به طوری که مناطق با NDVI کم نسبت به مناطق با NDVI بالا دمای بیشتری داشتند. رابطه بین تغییرات پوشش گیاهی با تغییرات دمای سطح زمین نشان داد که بین این دو پارامتر همبستگی معنی داری (R=0.63) وجود دارد. بنابراین می توان بیان داشت که کاربری‌های اراضی با پوشش گیاهی بیشتر دمای کمتری نسبت به کاربری با پوشش کمتر دارند. پرونده مقاله

Salinity is one of major stresses which can severely limit plant production, especially in the arid and semi-arid regions. The present study was carried out to evaluate the impact of salinity stress on some physio-biochemical parameters in nitre bush plants (Nitraria schoberi). Thus, an experiment was carried out under natural conditions and salinity stress was induced by a combination of different salts (NaCl, MgCl2 and CaCl2) at four levels. The salinity treatments were: Control (Ctrl), Low Salinity (LS), Medium Salinity (MS) and High Salinity (HS) of the combined salts. In this study, photosynthetic apparatus of N. schoberi was damaged to a certain extent as it has been observed from leaf chlorophyll fluorescence parameters (Chl. FPs) such as minimal fluorescence (F0), maximal fluorescence (Fm) and maximal photochemical efficiency (Fv / Fm). A significant alteration in chlorophyll content of leaf was not noticed with the increased soil salt content up MS and thereafter, it significantly declined at HS. The reduced level of total chlorophyll content under salt stress conditions can be attributed to chloroplastid membrane deterioration leading to lesser accumulation of chlorophyll. The amount of inorganic ions in nitre bush plant leaves altered with an increase in salinity stress. The concentration of Na+ and Cl- steadily increased and on the contrary, the concentrations of K+, Ca2+ and Mg+ showed significant decreases only at HS. This phenomenon is explainable by the inhibition of K+ uptake by high Na+ levels because these cations are transported by the same proteins. In our experiments, we did not observe significant differences between control plants and those grown in presence of 300 mMol salt kg-1 dry soil (DS). Thus, nitre bush is considered to be a salt tolerant species. پرونده مقاله

Reduction of species diversity which is a significant threat to the earth has been found more important and has attracted attention among ecologists over recent years. This research was carried out to determine the relationships between plant species diversity indices and soil properties by multivariate regression methods in Jamilabad region, Baft, Kerman province, Iran in 2016. Different sites of natural ecosystem (including non-grazed, moderate grazed and over-grazed rangeland) and disturbed ecosystem [including rangelands plowed to Glycyrrhiza glabra root harvesting and abandoned dry land for ten years (Fallow) sites] were selected by fieldwork with the same climate, topography and geological factors. Abundance and canopy of species and soil samples (0-20 cm) were taken from each site contemporary for multivariate regression model and its validation. Determination of species diversity indices was done by PAST and BIO-DAP packages. Results revealed that regression models had higher accuracy in the disturbed ecosystem. In this regard, soil erodibility factor as well as soil total nitrogen explained 80% and 77% total variation in both Shannon-Wiener and Margarof indices, respectively. Results showed that even though the soil erodibility was excluded from the model, its components such as organic matter (in Berger-Parker index) had an important role in plant diversity. Therefore, soil erodibility or its components were strongly affected by plowing in the disturbed ecosystem and led to the formation of strong regression models between soil properties and species diversity indices. پرونده مقاله

Trend of vegetation in typology scale has remained uncertain especially in arid ecosystems. Therefore, we aimed to asses two vegetation indices including as the Normalized Difference Vegetation Index (NDVI) and Enhanced Vegetation Index (EVI). Trends and their rates of indices in vegetation types were analyzed by the Mann–Kendall test and Theil–Sen trend estimator. To this end, first we determined the typologies maps of Sirjan Plain catchment based on field operations then, Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer (MODIS) monthly data with the spatial resolution as 250 m × 250 m from 2000 to 2019 were organized into the NDVI and EVI time series to investigate the trend. The results showed that some vegetation types which had not a distinct trend, were random and time-independent however, the Alhagi camelorum type demonstrated the EVI and NDVI annual increase by 0.0009 and 0.0011 year-1 respectively. The other types that changed dimensionally associated with stochastically, had different slopes of increase according to Theil–Sen estimate. The most increased rate of the NDVI was attributed to Artemisia sieberi- Amygdalus lycioides- Ebenus stellata type (0.0015 year-1) whereas, for the EVI Artemisia aucheri-Astragalus parrowianus, Zygophyllum eurypterum- Artemisia sieberi- Astragalus arbusculinus, Dendrostellera lessertii-Noaea minuta, Artemisia sieberi- Zygophyllum eurypterum and Cornulaca monacantha-Salsola orientalis types were increased by 0.0008 year-1. Of note, sudden NDVI and EVI changes (out of confidence level of Theil–Sen estimate) were observed for majority of types especially in 2008 and 2017. More investigations on environmental data and human activity in the mentioned years affecting as turbulator of majority of types, are recommend. پرونده مقاله

مطالعات بعمل آمده مؤید این است که گیاه قره داغ مورد تعذیه نشخوارکنندگان قرار می گیرد و بعنوان یک اندوخته قابل چرا به منظور تامین کمبود علوفه در دوره های خشک در نظر گرفته می‌شود. تنش های محیطی از جمله تنش خشکی، منجر به اثرات مستقیم و غیر مستقیم بر عملکرد دستگاه فتوسنتز کننده می شود. مطالعات بر مبنای ارزیابی پارامترهای بازپخش کلروفیل‌a نشان داده که فتوسیستم دو به تنش آبی کاملا مقاوم است، اما میزان انتقال الکترون به منظور بازدارندگی نوری و آسیب نرسیدن به دستگاه فتوسنتز کننده متوقف می شود. به منظور ارزیابی اثر تنش خشکی بر عملکرد دستگاه فتوسنتز کننده‌ی گیاه قره داغ، تیمار‌های خشکی بر اساس پتانسیل آب موجود در خاک درظرفیت مزرعه به پنج سطح شامل: بدون تنش خشکی (100% ظرفیت مزرعه)، خشکی ملایم (80% ظرفیت مزرعه)، خشکی متوسط (60% ظرفیت مزرعه)، خشکی زیاد ( 40% ظرفیت مزرعه) و خشکی شدید (20% ظرفیت مزرعه) تقسیم و اعمال گردید. با اندازه گیری پارامترهای بازپخش کلروفیل‌a (F0، Fm، Fv/Fm، ΦPSII، qP و NPQ)‌، محتوی رنگدانه ها (کلروفیل های a، b و کاروتنوئید) و مقایسه‌ی میانگین پارامترها، اثر معنی دار تنش خشکی در سطح تیمار T4 آشکار و تا T5 ادامه داشت. بنابراین، نتیجه گیری مهمی که از داده های بدست آمده می توان کرد این است که گونه‌ی قره داغ یک گونه‌ی مقاوم به خشکی است. نتایج حاصله بیانگر آن است که این گونه توانایی حفظ عملکرد دستگاه فتوسنتز کننده را در سطوح نسبتا بالای خشکی دارد. پرونده مقاله

Water deficiency is one of the most important environmental stresses that limit plant growth and crop production. Measurement of chlorophyll fluorescence parameters is considered as an important indicator to evaluate the photosynthetic apparatus. In the present study, the effects of regulated water deficit, investigated in four water-regimes in pistachio orchard with 12-year-old trees of Akbari cultivar (Pistacia vera cv. Akbari). The water regime treatments included 20, 15.6, 10.4, and 6 % of field capacity (FC) equivalent and irrigation intervals of 4, 12, 18 and 24 days. Chlorophyll fluorescence indices of photosystem 2 (PSII), photosynthetic pigments, and leaf water status parameters were studied. Drought stress inhibited PSII activity and induced alterations in thylakoid proteins. The results showed significant effects on effective quantum yield of PSII (ΦPII), maximum quantum efficiency of PSII (Fv/Fm), electron transport rate (ETR), quantum yield baseline (F0/Fm), non-photochemical quenching (NPQ), and photoinhibition (PIHN) rate. Such changes may be due to either degradation of photosynthesis apparatus function or photoinhibition process. From the results of the present study, it can be concluded that exposure of pistachio trees (P. vera cv. Akbari) to an interval of 18-days (T18) may not significantly affected the parameters measured. This means that with an increase in irrigation intervals to 16-days, compared to the traditional interval (varies from 8 to 10-days), soil may be able to provide enough moisture for the pistachio trees to complete metabolic activities. پرونده مقاله

The aim of this study is to evaluate the effects of water deficit stress on chlorophyll fluorescence (CF) characteristics of photosystem II (PSII) and pigment contents in two rootstock seedlings (Pistacia atlantica L. and P. khinjuk L.). Three levels of soil water potential (Ψs) was used, including WWD (-0.05 MPa), MWD (-0.7 MPa) and SWD (-1.5 MPa). It was found that water stress increased the minimal fluorescence (F0), quantum yield baseline (F0/Fm) and decreased the maximal fluorescence (Fm) and maximum quantum yield of PSII photochemistry (Fv/Fm) parameters in dark adapted leaves. In light adapted leaves, a significant increase in non-photochemical quenching (NPQ) and thermal dissipation of light energy to heat (D) and a decrease in electron transport rate (ETR) and photochemical efficiency of photosystem II (ΦPSII) occurred. The results demonstrated a decline in photosynthetic pigments (Chla), (Chlb) and carotenoids (Car) content with increasing water stress, whereas there was no significant effect on Chl (a/b) and Car/(a+b) ratios. Our data revealed there was no different in terms of performance between the two rootstocks in the alteration rate of pigment contents and photosynthetic features against soil water deficit conditions. پرونده مقاله