یکی از ایده های جدید برای مقابله با محرکات ناشی از باد یا زلزله، ایده کنترل سازه هاست. از کاربردی ترین و موثرترین روشهای کنترل نیروهای وارد شده و افزایش اتلاف انرژی ناشی از آن، کاربرد میراگرها در مقاوم سازی سازه‌ها می باشد، میراگرها با توجه به پریود سازه، نوع ساختگاه، جنس سازه، نوع سیستم مهاربندی، نیروی جانبی سازه و موقعیت مکانی و جغرافیایی سازه، فاصله آن از گسل یا مرکز زلزله و سایر عوامل تاثیر گذار انتخاب می شوند. عملکرد سیستم میراگر جرمی تنظیم شده به طور اساسی بر مبنای استهلاک انرژی به صورت حرکت نوسانی جرم میراگر و ایجاد نیروی اینرسی جرم در فاز مخالف نیروی وارد به سازه می باشد. پرونده مقاله

امروزه فارغ از دیدگاه طراحی سازه ها، ضرورت استفاده از تکنولوژی های پیشرفته با توجه به ملاحظات اقتصادی، نیاز به کاهش زمان اجرای طرح های مقاوم سازی و بهبود عملکرد سازه های مختلف در سطح خطر انتخابی و اجرای آسان آن در مواردی که محدودیت اجرا وجود دارد و یا نیاز به استفاده بی وقفه از سازه مورد نظر باشد، بیشتر احساس می شود. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر همزمان جداساز لرزه ای و میراگر جرمی‌تنظیم شده (TMD) بر کاهش اثر ممان در رفتار لرزه ای ساختمان های فلزی می‌باشد. بنابراین در این تحقیق ز دو مدل سازه ای 10 و 15 طبقه به صورت پایه ثابت و هم جداسازی شده از پایه و هم به صورت ترکیبی، با استفاده از 7 شتاب نگاشت دور از گسل و 7 شتاب نگاشت نزدیک گسل زلزله که به g0.5 مقیاس شده‌اند، تحت آنالیز تاریخچه زمانی در نرم‌افزار SAP2000 ، مورد بررسی قرار گرفته‌اند. تایج بدست آمده حاکی از این امر می‌باشد که سیستم کنترل ترکیبی باعث کاهش 80 درصدی در ممان طبقات در شتاب نگاشت های دور و نزدیک گسل می‌شود پرونده مقاله