هدف از این تحقیق مقایسه اثر کاشت دو گونه Atriplex canescens و Tamarix aphylla بر خصوصیات خاک بود. این گونه‌ها در سال 1372 در وسعتی حدود 42 هکتار در شهرستان زهک واقع در شمال استان سیستان و بلوچستان کشت شدند. نمونه برداری خاک در دو عمق 30-0 سانتی‌متر و 60-30 سانتی‌متر به تعداد 8 تکرار از هر یک از مناطق تحت کشت گونه‌ها و منطقه بایر اطراف (شاهد) به روش تصادفی- سیستماتیک انجام گرفت. برخی ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی خاک اندازه‌گیری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون دانکن انجام شد. نتایج نشان داد که در عمق اول میزان EC خاک آتریپلکس کاری (mmhos/cm 98/47) بیشتر از خاک تحت کشت گز شاهی (mmhos/cm 70/15) و منطقه شاهد (mmhos/cm 80/15) بود. همچنین مقدار pH در خاک رویشگاه آتریپلکس (92/8) بیشتر از رویشگاه گز (62/8) و منطقه شاهد (70/8) اندازه‌گیری شد. پتاسیم قابل جذب در رویشگاه گز (ppm 460) بیشتر از خاک رویشگاه آتریپلکس (ppm 325) و منطقه شاهد (ppm 180) بود. بین تیمارهای مورد مطالعه تفاوت آماری معنی‌داری از نظر پارامترهای فسفر قابل جذب، نیتروژن، آهک و نسبت کربن به نیتروژن بدست نیامد. در عمق زیرین میزان pH در خاک تحت آتریپلکس (02/9) بیشتر از منطقه شاهد (65/8) بوده است. در این تحقیق مشخص شد که کاشت آتریپلکس موجب افزایش شوری و واکنش خاک گردید. لذا، جهت احیاء بیولوژیک منطقه کشت گونه گز شاهی به عنوان یک گونه بومی نسبت به گونه آتریپلکس مناسب تر به نظر می‌رسد. پرونده مقاله

تراکم یکی از شاخص های کمّی مهم در مطالعه مراتع محسوب می‌گردد و انتخاب مناسب‌ترین روش برای اندازه گیری تراکم در هر منطقه امری ضروری می‌باشد. برآورد تراکم نهال سبز در پروژه‌های بیولوژیک نیز از جمله دغدغه‌های کارشناسان ناظر در این پروژه‌ها می‌باشد؛ محدوده مورد بررسی منطقه‌ای خشک و بیابانی بوده و پوشش گیاهی موجود از گونه های مقاوم به خشکی و شوری می‌باشد که فرم رویشی آن‌ها اغلب بوته‌ای یا درختچه‌ای است. لذا این تحقیق بر روی گونه گز که گونه‌ای سریع‌الرشد، همیشه سبز و مقاوم به خشکی وشوری است در سه محدوده از نهالکاری‌های سنواتی انجام گرفت. به‌این‌صورت که تمامی پایه‌های گونه‌ گز در این سه محدوده شمارش ‌شدند و در هر عرصه 5 ترانسکت 200 متری به موازات هم و با فاصله 20 متر از همدیگر مستقر و روی هر کدام 10 نقطه به عنوان نقاط نمونه‌برداری مشخص شدند و تراکم برحسب متر‌مربع محاسبه ‌گردید. این روش به-عنوان شاهد در نظر گرفته شد، با این هدف که با پنج روش فاصله‌ ای نزدیک‌ترین فرد، نزدیک ‌ترین همسایه، یک چهارم متمرکز، یک چهارم همسایه و زاویه منظم در برآورد تراکم نهال‌های سبز گونه گز (Tamarix .sp) از لحاظ صحت مورد مقایسه قرار بگیرند تا روشی که بهترین صحت برآورد تراکم این گونه را ارائه می‌دهد معرفی گردد. نتایج نشان که در محدوده شماره یک و سه روش نزدیک‌ترین همسایه و در محدوده شماره دو روش یک چهارم همسایه بالاترین صحت را نسبت به شاهد دارد. پرونده مقاله