در این پژوهش با ارائه یک مدل و تعریف شاخصی از ریسک نقدشوندگی و بکارگیری یکی از شاخص‌های متنوع‌سازی(شاخص آنتروپی شانون)، تاثیر این دو معیار بر انتخاب پرتفوی بهینه بررسی می شود. بررسی نتایج در حالتی که هزینه نقد‌شوندگی و شاخص تنوع‌بخشی در مدل وجود دارد، نشان می‌دهد که صنایعی که ثبات بیشتری در قیمـت سهامشان در طـول زمـان وجـود دارد، وزنشان در پرتفوی بهینه بیشتر است. ضمن اینکه انجام تحلیل آماری با داده‌های بازده شاخص کل در این حالت، وجود رابطه معنی‌داری بین داده‌های میانگین بازده پرتفوی با میانگین بازده شاخص کل را نشان نمی‌دهد.با حذف هزینه نقدشوندگی از مدل، بررسی داده‌های خروجی نشان میدهد که متوسط سهم وزنی صنعت فرآورده‌های نفتی و صنعت کانه‌های فلزی نسبت به حالت قبل بیشتر می‌شود که به معنای نقدشوندگی کمتر این دو صنعت می‌باشد؛ ضمن اینکه متوسط بازده و ارزش در معرض خطر پرتفوی در این حالت نیز افزایش می‌یابد. انجام تحلیل آماری با داده‌های بازده شاخص کل در این حالت رابطه معنی‌داری بین میانگین بازده پرتفوی با میانگین بازده شاخص کل را نشان میدهد. در حالت حذف محدودیت متنوع‌سازی از مدل، نتایج خروجی پژوهش در این حالت نشان میدهد متوسط وزن صنایع منتخب در پرتفوی بهینه اگرچه تغییر میکند اما این تغییر چندان محسوس نمی‌باشد و نتیجه اینکه میتوان این محدودیت را در مدل نادیده گرفت؛ ضمن اینکه انجام تحلیل آماری با داده‌های بازده شاخص کل از نشان از وجود رابطه معنی‌داری بین داده‌های میانگین پرتفوی در این حالت با میانگین بازده شاخص دارد. پرونده مقاله