سهامداران برای سرمایه گذاری باید سهامی را انتخاب کنند که ثروت آنان را به نحو بهینه در آینده افزایش دهد.پژوهش حاضر با طراحی یک متغیر کلی از تلفیق مدل های مختلف تحلیل بنیادی با نام قدرت بنیادی به تحلیلرابطه قدرت بنیادی سهام و بازده واقعی آن می پردازد. هدف این پژوهش، برآورد بهترین ارزش ذاتی سهام برایسرمایه گذاری است. برای این منظور، نمونه ای متشکل از 53 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران درسه صنعت منتخب محصولات شیمیایی، فرآورده های نفتی و فلزات اساسی طی سال 2531 بر اساس پیشبینی های سود هر سهم در هر فصل مورد بررسی قرار گرفته است. برای تولید قدرت بنیادی از تحلیل عاملی وبرای ارزیابی سودآوری قدرت بنیادی تولید شده از ضریب همبستگی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد کهقدرت بنیادی حاصل از تجمیع مدل ضریب قیمت به سود ) P/E ( و مدل ارزش افزوده اقتصادی ) EVA ( رابطهمثبت و معناداری با بازده هفتگی و ماهانه دارد. ضمناً استفاده از قدرت بنیادی حاصل از تجمیع مدل گوردن( GM ( و مدل تنزیل وجوه نقد آزاد سهامداران ) FCFE ( برای سرمایه گذاری هفتگی و ماهانه سودآوری چندانیندارد. پرونده مقاله

سرمایه‌گذاران همواره به دنبال دستیابی و بکارگیری استراتژی‌هایی برای کسب بازدهی اضافی و غلبه بر بازار هستند. در این رابطه بکارگیری مدل‌های کمّی در سال‌های گذشته مورد توجه بسیاری از فعالان بازار سرمایه بوده است. تاکنون تحقیقاتمختلفی سودآوری استراتژی‌های معاملاتی مومنتوم را مورد بررسی قرار داده‌اند، اما مطالعات اندکی درحوزه انتخاب سهام براساس استراتژی مومنتوم قیمت با درنظرداشتن ریسک مربوطه صورت گرفته است. پژوهش حاضر با در نظر گرفتن تغییر جهت قیمت و ریسک، مدل جدیدی رابرای انتخاب سهام برمبنای استراتژی مومنتوم ارائه می‌کند. نتایج نشان می‌دهد که تفاوت معناداری بین بازده پرتفوی بهینه حاصل از انتخاب سهام بویسله مدل ارائه شده و بازده پرتفوی بازار (شاخص کل قیمت بورس اوراق بهادار تهران) وجود دارد و پرتفوی بهینه دارای بازده بالاتری در دوره های زمانی 3، 6، 9 و 12 ماهه در مقایسه با پرتفوی بازار می‌باشد. پرونده مقاله