در سال های اخیر فعالیت زنان در حوزه کارآفرینی بسیار مورد توجه قرار گرفته است، توجه به حوزه اشتغال زنان از حیث رشد و شکوفایی استعدادهای آنان و استفاده از توانمندی ‌های زنان در عین توجه به ‌‌‌‌نقش ‌های خانوادگی آنان اهمیت ویژه ‌ای دارد. در واقع زنان در کنار کار، معمولا نقش فرزندی، همسری و مدیریت خانواده و مادر بودن را نیز دارند که فعالیت و کنشگری بیشتر را برای آنها در قیاس با مردان سخت تر می کند. اسلام به تساوی زن و مرد در بسیاری از جهات باور دارد و در زمینه اشتغال نیز دستوراتی را داده است تا شأن زن در جامعه و در محیط کار حفظ شود. هدف ما در مقاله حاضر این است تا به نوعی مسئله کارآفرینی زنان را در نظام جمهوری اسلامی مورد مطالعه قرار دهیم تا با این واکاوی ضعف ها و قوت های آن مشخص شود. چه اینکه از کارآفرینی زنان در ایران چند سالی بیشتر نگذشته است و نیاز به تحلیل این مهم احساس می شود. همچنین هدف دیگر این پژوهش واکاوی و آسیب شناسی کارآفرینی زنان در جمهوری اسلامی بوده است تا با نگاهی علمی، امکان استفاده از اندیشه و عمل نیمی از افراد جامعه مشخص شود. در این میان پس از انقلاب نیز جمهوری اسلامی تلاش هایی را جهت ورود زنان به بازار کار و البته کارآفرینی و تولید شغل انجام داده است که ما در این مقاله بدان پرداخته ایم. به نظر می رسد که دولت های مختلف جمهوری اسلامی کمتر به مشاغل کلان کارآفرینی برای زنان تمایل نشان داده اند. روش تحقیق ما توصیفی-تحلیلی است. پرونده مقاله