سرمایه گذاران در تصمی مگیری های خود درباره سرمایه گذاری ها یشان به عوامل کلان اقتصادی توجه می کنند. این خود حاکی از آن است که آنها درصدد کاهش ریسک سرمایه گذاری (ریسک سیستماتیک) به منظورکسب بازده مورد انتظارشان هستند. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر بازدهی سها مبر متغیرهای 1385 با کلان اقتصادی (تابع تقاضای بازار کار) در شرک تهای پذیرفته شده در ایران طی سا لهای 1390 استفاده از الگوی پویای تقاضای نیروی کار (به منظور در نظرگرفتن اثرهای انعطاف پذیری بازارکار)، آزمونلیمر (برای آزمون بکارگیری مدل با داده های تلفیق شده در برابر مدل اثر ثابت) و روش داده های تلفیقی (برای برآورد الگو) است. بر این اساس، سوال اصلی پژوهش این است که آیا بازدهی سهام بر تابع تقاضای بازار کار در ایران تأثیر می گذارد؟ برای پاسخ به سوال ابتدا تابع تقاضای بازار کار تصریح و سپس از روش دادههای تلفیقی برآورد گردید. در پژوهش حاضر به منظور در نظر گرفتن اثرهای انعطا فپذیری بازار کار از الگوی پویای تقاضای نیروی کار استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داده است که بین بازدهی سهامو تقاضای بازار کار رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد این مسئله بیانگر این است که بازدهی سهام دربورس اوراق بهادار با توجه به اینکه ساختار شرک تهای بورسی به گونه ای است که بیشتر سیستم تولیدی سرمایه بر دارند تا کاربر، این باعث افزایش سطح تقاضای کار یا نیروی کار در کشور می شود. بنابراین توسعه بازار سرمایه عاملی برای ایجاد اشتغال در بازار کار میشود هر چند ضریب بدست آمده در مدل بیانگر این است که به نسبت سطح بیکاری این تأثیر ناچیز است. پرونده مقاله