امروزه بیشتر از هر زمانی، نقش سلامت ذهنی کارکنان، رضایت شغلی و تاکید بر نقش و شخصیت افراد در محیط کار برای رویارویی با پیچیدگیهای محیطی دیده می شود. توانمند سازی روانشناختی به عنوان یک برانگیزاننده درونی به کارکنان اجازه می دهد که با استفاده از حس اعتماد به نفس و استقلال در شغل، خودکارآمدی و رضایت شغلی را تقویت نمایند. هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه توانمند سازی روانشناختی بر رضایت شغلی بطور مستقیم و غیر مستقیم از طریق متغیر میانجی عاطفه مثبت است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه است. تعداد نمونه از طریق جدول مورگان به صورت تصادفی ساده با استفاده از جدول اعداد تصادفی بدست آمد و 137 پرسشنامه تحلیل شد. روایی (همگرا و واگرا) و پایایی (بارعاملی، ضریب پایایی مرکب و ضریب آلفای کرونباخ) بدست آمده از تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری حاکی از آن است که ابزار اندازه‌گیری از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است. تحلیل داده‌ها با نرم افزار پی ال اس و معنی‌داری روابط میان متغیرهای مکنون با استفاده از آماره تی صورت گرفت. نتایج نشان داد توانمند سازی روانشناختی بطور مستقیم و غیر مستقیم بر رضایت شغلی اثر دارد و تقریبا 28 درصد از اثر کل توانمند سازی روانشناختی بر رضایت شغلی از طریق غیر مستقیم و توسط متغیر میانجی عاطفه مثبت تبیین می شود. پرونده مقاله