در مدل‌های قابلکنترل برای ارزیابی کارآیی تأمین کنندگان، فرض بر این است که همه‌ی معیارها قابلکنترل هستند؛ یعنی در کنترل مدیریت هر تأمین کننده هستند و به صلاحدید مدیر تغییر می‌کنند. این مدل‌ها انتخاب تأمین‌کنندگان را در شرایطی که برخی از عوامل غیرقابلکنترل هستند، در نظر نمی‌گیرند. در این مقاله، یک رویکرد مبتنی بر تحلیل پوششی داده‌ها (DEA) برای انتخاب بهترین تأمین‌کنندگان در حضور عوامل غیرقابلکنترل و داده‌های نادقیق ارائه می‌کنیم که همزمان دو دیدگاه خوشبینانه و بدبینانه را در نظر می‌گیرد. دیدگاه خوشبینانه تأمین‌کنندگان را با استفاده از کارآیی خوشبینانه ارزیابی می‌کند و می‌توان از آن برای شناسایی تأمین‌کنندگان کارآی خوشبینانه استفاده کرد، در حالی که دیدگاه بدبینانه تأمین‌کنندگان را بر اساس کارآیی بدبینانه ارزیابی می‌کند و می‌توان از آن برای شناسایی تأمین‌کنندگان ناکارآیی بدبینانه استفاده کرد. این کارآیی‌های متمایز در قالب کارآیی‌های متوسط هندسی با هم ادغام می‌شوند که سنجشی از عملکرد کلی هر تأمین‌کننده در معیارهای متعدد نسبت به سایر تأمین‌کنندگان رقیب موجود در همان بازار را نشان می‌دهند، و لذا می‌توان از این اندازه‌ها به عنوان مبنایی برای مقایسه‌ی تأمین‌کنندگان استفاده کرد. مشاهده می‌شود که کارآیی‌های متوسط هندسی قدرت افتراق بیشتری نسبت به هر کدام از کارآیی‌های خوشبینانه و بدبینانه دارند. یک مثال عددی مزایا، قابلیت، و کاربردهای رویکرد DEAی پیشنهادی را نشان می‌دهد. پرونده مقاله

تحلیل پوششی داده‌ها (DEA) یک رویکرد داده‌ای برای ارزیابی عملکرد مجموعه‌ای از موجودیت‌های همتا به نام واحدهای تصمیم‌ گیری (DMUها) است، که عملکرد آنها بر اساس اندازه‌های متعدد مشخص می‌شود. تعریف DMU عمومی و انعطاف‌ پذیر است. در مسئله‌ی مورد نظر ما، DMU به یک فناوری اشاره دارد. انتخاب بهترین فناوری فاز مهمی از انتقال فناوری محسوب می‌شود. این مقاله پیشنهاد می‌کند که از DEA با مرزهای کارآ و ناکارآ برای انتخاب بهترین فناوری در حضور هر دو نوع داده‌های اصلی و ترتیبی استفاده شود. در این رویکرد، همزمان کارآیی‌های خوشبینانه و بدبینانه‌ی هر فناوری در نظر گرفته می‌شود. در مقایسه با DEAی سنتی، رویکرد DEA با مرزهای کارآ و ناکارآ می‌تواند بهترین فناوری را به درستی و به آسانی شناسایی کند. یک مثال عددی کاربرد روش پیشنهادی را نشان می‌دهد. پرونده مقاله