هنگامی که یک بلای طبیعی رخ می­دهد، خانوارهای آسیب ­دیده سعی می­کنند که با اثرات آن مقابله کنند. انواع استراتژی­های مقابله­ای، از کاهش مصرف فعلی تا از دست دادن منابع تولیدی، ممکن است بکار گرفته ­شود. با توجه به پتانسیل کشور ایران برای وقوع خشکسالی و پیامدهای منفی این پدیده بر توسعه جوامع روستایی، شناخت مجموعه راهکارهای جوامع محلی در راستای مقابله با خشکسالی، به عنوان گروه هدف اولیه این بحران، بسیار حائز اهمیت می­باشد. هدف از تحقیق حاضر شناسایی و واکاوی رفتار و نگرش­های ارزشی زیست­ محیطی روستاییانِ کشاورز در هنگام مواجهه با خشکسالی در بین 335 کشاورز در شهرستان کرمانشاه بود که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و با روش نمونه­گیری خوشه­ای دو مرحله­ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. تحقیق حاضر از نوع توصیفی ـ همبستگی است و داده­ها از طریق پرسش­نامه جمع­آوری شدند. روایی آن با نظرات کارشناسان با تجربه تأیید شد و پایایی پرسش­نامه به وسیله آزمون آلفای کرونباخ (85≥ α ≥72) تأیید گردید. نتایج نشان داد که پنج متغیر؛ نگرش­های زیست ­محیطی، راهبرد، هنجار ذهنی، کنترل رفتاری درک شده و تجربه کار کشاورزی، توانستند 9/51 درصد از کل واریانس رفتار کشاورزان را تبیین کنند. همچنین نتایج تحلیل مسیر نشان داد که سه متغیر؛ نگرش­های زیست­ محیطی، هنجار­ ذهنی و راهبرد، به ترتیب با تأثیر کل 400/0، 344/0 و 292/0، مهم­ترین عوامل در تبیین رفتار کشاورزان در مواجهه با خشکسالی می­باشند و  سه متغیر کنترل رفتاری درک‌شده، سن و تجربه کار کشاورزی به ترتیب با تأثیر کل 169/0، 051/0- و 172/0- کمترین تأثیررا بر رفتار کشاورزان داشتند. پرونده مقاله