هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی عملکرد تعاونی ها و واحدهای غیرتعاونی فعال پرورش میگو در منطقه گواتر شهرستان چابهار استان سیستان و بلوچستان می باشد. عملکرد این واحدها با استفاده از دو شاخص سودآوری و کارایی فنی بررسی شده است. سودآوری با استفاده از معیار درآمد ناخالص و کارایی فنی واحدها با استفاده از مدل های غیرپارامتریک BCC و سوپرکارایی به‌دست آمد. همچنین نوع بازده به مقیاس هر یک از بنگاه‌ها برآورد شد. داده‌ها از کل جامعه مورد بررسی (25واحد در سال88) جمع آوری گردید. نتایج مدل های کارایی نشان داد میانگین کارایی فنی با استفاده از مدلBCC 85% است، در حالی که تنها 25% از بنگاه های مورد بررسی کاملا کارا بودند. رتبه بندی حاصل از مدل سوپرکارایی نشان داد که تفاوت معنی داری بین کارایی واحدها وجود دارد. نتایج بررسی نشان داد که ناکارایی بنگاه ها ناشی از پایین بودن سطح مهارت های مدیریتی می باشد. به منظور افزایش کارایی انجام آموزش های ترویجی پیشنهاد گردیده است.   پرونده مقاله

تالاب ناحیه­ای از مظاهر طبیعی و خدادادی است که نه تنها موجب تغذیه و تامین بخشی از سفره­های آب زیرزمینی می­شوند، بلکه محیطی را فراهم می­آورند که بسیاری از پرندگان، ماهی­ها و آبزیانی که حیات آنها وابسته به وجود چنین نقاطی است، بتوانند از آن به­عنوان بهترین زیستگاه جهت بقا و تامین غذای خود استفاده کنند. از طرفی خشکی و نابودی تالاب­ها در جهان اثرات منفی زیست محیطی زیادی را به­وجود می­آورد که باعث از بین رفتن تمامی کارکردهای تالاب می­شود. در این مقاله سعی گردیده تا با کمی کردن ارزش پولی خسارت­های زیست محیطی، به­منظور تعیین ارزش خسارت­های زیست محیطی ناشی از خشکی تالاب هامون(خسارات وارده به گونه­های گیاهی، جانوری و اکوسیستم جنگلی تالاب)، از روش تجربه مبتنی بر انتخاب^[1] و مدل­سازی آن در قالب الگوی لوجیت چندگانه (MNL)^[2] استفاده گردد. اطلاعات مورد نیاز با تکمیل پرسشنامه و جمع­آوری اطلاعات از 100 خانوار ساکن در حاشیه تالاب هامون در سال 1393 جمع­آوری گردید. در این مطالعه برای تعیین تعداد نمونه از روش انتساب متناسب استفاده گردید. نتایج نشان می­دهد که کل خسارت زیست محیطی تالاب هامون بر اساس دو الگوی با و بدون اثرات متقابل به ترتیب معادل  8/425169 و 4/652147 میلیون ریال برآورد می­گردد.
[1]- Choice experiment [2]- multinomial logit model (MNL) پرونده مقاله

    طی دهه­های گذشته پرداخت یارانه به آب کشاورزی باعث پایین نگه‌داشتن قیمت مصرفی آب در این بخش شده، به‌گونه‌ای که از یک‌سو باعث مصرف بی­رویه آب و از سوی دیگر، باعث شده هزینه­های هنگفتی را به دولت تحمیل نماید. تعیین ابعاد گوناگون اثر‌های اقتصادی اصلاح یارانه آب کشاورزی، می­تواند گامی اساسی در تعیین سناریو­های اصلاح قیمت آب باشد. در این مطالعه با استفاده از مدل تعادل عمومی محاسبه­پذیر اثر اصلاح یارانه آب کشاورزی بر رشد پایدار روستایی در چارچوب شش سناریو مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان می­دهند که کاهش یارانه آب کشاورزی از سویی موجب کاهش معنی­دار مصرف خانوار‌های روستایی شده و از سوی دیگر، باعث افزایش شاخص قیمت و هزینه­های تولید در بخش کشاورزی می‌گردد و در نتیجه، تولید بخش کشاورزی از 73/0- درصد (109636 میلیارد ریال) در سناریو نخست به 33/5- درصد (104557 میلیارد ریال) در سناریو ششم کاهش یافته است. دولت می­تواند با باز توزیع درآمد ناشی از اصلاح یارانه آب کشاورزی به کشاورزان بخشی از افزایش هزینه­های تولید را جبران نموده و کاهش در مصرف خانوار­های روستایی را تعدیل نماید. پرونده مقاله

در مطالعه حاضر، با استفاده از مدل برنامه‌ریزی فازی خاکستری به تخصیص بهینه منابع آب در مصارف مختلف کشاورزی، صنعت، شرب و فضای سبز در شهرستان یزد پرداخته شد. هدف از این تحقیق حداکثرکردن منافع اقتصادی و زیست محیطی در تخصیص منابع آب می‌باشد. داده‌های مورد نیاز از شرکت سهامی آب منطقه‌ای، سازمان آب و فاضلاب، جهاد کشاورزی و سازمان صنعت، معدن و تجارت استان یزد برای سال‌های 1389-1381 جمع‌آوری گردید. برای تحلیل و توصیف داده‌ها از نرم‌افزار اکسل استفاده شد. نتایج نشان می‌دهد که برای تخصیص بهینه منابع آب، اولویت با حداکثرکردن سود اقتصادی سیستم(سود بخش‌های کشاورزی، صنعت و شرب) و سپس سود زیست محیطی(مربوط به منافع آبیاری فضای سبز) است. همچنین با کاربرد برنامه‌ریزی فازی خاکستری، درجه خاکستری بودن مربوط به سود خالص سیستم و سود زیست محیطی به ترتیب 9 درصد و 43 درصد کاهش یافت. لذا به دلیل اهمیت داشتن مدیریت تقاضا و حرکت به سمت صرفه‌جویی و دستیابی به سود اقتصادی بیشتر در برنامه‌ریزی فازی خاکستری، توصیه می‌گردد که نتایج روش برنامه‌ریزی فازی خاکستری مورد توجه برنامه‌ریزان قرارگیرد. پرونده مقاله

طی دهه­های گذشته پرداخت یارانه به آب کشاورزی باعث پایین نگه‌داشتن قیمت مصرفی آب در این بخش شده، به‌گونه‌ای که از یک‌سو باعث مصرف بی­رویه آب و از سوی دیگر باعث شده هزینه­های هنگفتی را به دولت تحمیل نماید. تعیین ابعاد مختلف اثرات اقتصادی اصلاح یارانه آب کشاورزی، می­تواند گامی اساسی در تعیین سناریو­های اصلاح قیمت آب باشد. در مطالعه حاضر با استفاده از مدل تعادل عمومی محاسبه­پذیر اثر اصلاح یارانه آب کشاورزی بر رشد پایدار روستایی در قالب شش سناریو مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان می­دهد که کاهش یارانه آب کشاورزی از طرفی موجب کاهش معنی­دار مصرف خانوار­های روستایی شده و از طرفی دیگر باعث افزایش شاخص قیمت و هزینه­های تولید در بخش کشاورزی می‌گردد و در نتیجه تولید بخش کشاورزی از 73/0- درصد (109636 میلیارد ریال) در سناریو اول به 33/5- درصد (104557 میلیارد ریال) در سناریو ششم کاهش یافته است. دولت می­تواند با باز توزیع درآمد ناشی از اصلاح یارانه آب کشاورزی به کشاورزان بخشی از افزایش هزینه­های تولید را جبران نموده و کاهش در مصرف خانوار­های روستایی را تعدیل نماید. پرونده مقاله